Fairy Tail ~

[xFairytale]

Gray ~ Kerah
Zonder er bij na te denken sloeg hij zijn armen om Elise heen. 'Blijf bij me,' fluisterde hij zacht in haar oor. Zijn gedachten gingen gejaagd terug naar het gesprek tussen de man en West. Wie was de man? En waarom hadden ze het over de prinses? Die was toch jaren geleden verdwenen? Gegil. Gray keek gedesoriënteerd op. 'Snow!' riep hij, in koor met Zero. 'Yaro,' siste Zero er plots angstaanjagend luid achteraan. Gray keek opzij, maar door de dikke laag rook was hij niet in staat iets te zien buiten Elise. 'Verdomme,' mompelde hij. Nog meer geschreeuw. Gray spande zijn spieren op en siste gefrustreerd. Hij wou de anderen helpen, maar wist dat hij weinig kon uithalen als hij niets zag. Uiteindelijk begon de rook te vervagen. Gray kuchte voor zijn blik over zijn omgeving gleed. Chaos. Verderop lag West tegen de muur, dood of bewusteloos. Er zat een grote schroeiplek en brandwonde op zijn buik en borstkas. Zijn been was verdraaid en lag op de grond in een foute hoek, die deed vermoeden dat hij gebroken was. Niet zo ver bij hem vandaan lagen Zero, Travers en Snow. Voorwerpen waren opgetild en weer neergevallen. Zero had zijn armen beschermend om Snow geslagen, die bewusteloos tegen hem aan lag. Zijn haren zaten in de war en hij hing onder het bloed. Travers was de enige die nog overeind stond, al was het wankel. Zodra hij Gray zag, grijnsde hij mat. De man met het blauwe haar wendde zich traag van hem af, en Travers zakte hijgend op de grond. Zijn ogen vonden die van Gray, en hij grijnsde uitdagend. 'Ik heb haar alleen even nodig.' hij knikte naar Elise. Gray gromde en ging beschermend voor haar staan. 'Dan moet je eerst langs mij.' zei hij.
Ze veegde haar tranen ruw weg. 'Wat maakt het uit of het Elizabeth is of niet?' vroeg ze, duidelijk verbaasd dat dat kleine wezen ineens het uiterlijk van een mens had aangenomen. En niet zomaar een mens. Ze was bloedmooi, in tegenstelling tot Kerah zelf. Xander had alle redenen voor Elizabeth te kiezen, en dat had hij waarschijnlijk ook gedaan. 'Het maakt verdomme niets uit!' ze keek rillend naar de muur voor ze haar aandacht weer op Xander richtte. Haar ogen waren leeg geworden. 'Laat me alsjeblieft met rust. Leid een gelukkig leven met die Elizabeth, maar betrek me er niet bij.'

[xHolyPoepiesaus]

Elise, Dylan, Elizabeth en Xander
Ze klemde haar vingers om zijn arm en drukte zich iets dichter tegen hem aan, terwijl ze probeerde iets te zien door de dikke rook heen. Dat hoefde echter niet meer toen deze langzaam weer verdween. Haar adem stokte in haar keel toen ze bijna iedereen bewusteloos op de grond zag liggen. Wat was er in hemelsnaam allemaal gebeurd?
Dylan lag een paar meter van Travers vandaan en deed zijn best zijn ogen open te houden, maar uiteindelijk slaagde hij daar toch niet in.
Elizabeth stond half verscholen in de muur, met haar blik op West, Zero, Snow, Travers en Dylan gericht.
Hij beet op zijn lip en hij balde zijn handen tot vuisten. 'Dat maakt alles uit!' viel hij uit. Hij was niet boos op haar, alles behalve. Hij was gewoon wanhopig. 'Ze is niet eens menselijk! Ze is veel te oud en ik zie niets in haar. Niet op de manier zoals jij denkt in ieder geval.' Hij deed een kleine stap naar haar toe en schudde zijn hoofd. 'Luister dan naar wat ik zeg, Kerah,' zei hij schor. 'Ik hou van je.'

[xFairytale]

Gray ~ Kerah
Hij keek vluchtig om naar Elise. 'Idioot, wat doe je?' siste hij geschrokken. 'Maak dat je hier wegkomt! Ik dek je.' hij keek weer voor zich uit. Siegrain stond nog steeds op de plek waar hij eerder stond, maar er was iets aan de uitdrukking op zijn gezicht veranderd. 'Langs jou, hmm?' vroeg hij spottend. 'Dat kan niet moeilijk zijn.' Gray's gezicht betrok. 'Ga!' gebood hij Elise. Hij legde zijn vuist op zijn vlakke hand, maar net toen hij Siegrain wou aanvallen vloog hij opzij. Een onzichtbare kracht gooide hem tegen de muur. Hij hoorde zijn eigen botten breken en zakte misselijk ineen. Zijn ademhaling ging onmiddellijk moeizamer en er schoot een helse pijn door zijn been toen hij zichzelf overeind drukte. 'Blijf uit haar buurt!' schreeuwde hij woedend toen Siegrain dichterbij kwam. Deze keer waren zijn bewegingen sneller. Hij legde zijn vuist op zijn hand. Een magische cirkel verscheen voor hem, waar vreemde vogels uit schoten, gemaakt van ijs. Nog voor ze Siegrain echter bereikten, steeg hij op in de lucht. Hij vloog. Een seconde later was hij weg. Nog een seconde later stond hij voor Gray, die naar adem hapte. Zijn reactietijd was te traag, al zou hij zweren dat hij sneller was. Siegrain sloot zijn vuist, maar hield zijn wijs- en middelvinger uitgestoken. Vervolgens bewoog hij zijn hand traag naar achter. Een speer van licht ontstond, die abrupt op Gray afschoot. Hij schreeuwde van de pijn, voor alles zwart werd en hij bewusteloos op de grond zakte.
Ze opende haar mond op te reageren, toen ze in de verte een luide schreeuw hoorde. Haar ogen werden groot en ze spande haar spieren op. 'Was dat - Gray?' ze beet op haar lip. 'Misschien moeten we terugkeren.' piepte ze.

[xHolyPoepiesaus]

Bel jij mij zo?

Xander en Elise
Hij keek geschrokken op toen hij net als Kerah het geschreeuw hoorde en hij keek over zijn schouder alsof hij verwachtte zo te zien wat er gebeurde. Hij kromde zijn tenen en keek weer naar Kerah. 'Ik geloof het wel,' zei hij met een beetje een bleek gezicht. Vervolgens stak hij voorzichtig zijn hand naar haar uit. 'Blijf bij me,' zei hij. 'Ik wil niet dat jou iets overkomt.'
Ze hapte naar adem en keek geschrokken naar Gray. 'Stop!' gilde ze, al luisterde de blauwharige jongen daar natuurlijk niet naar. Ze rende naar Gray toe en zakte bij hem neer, waarna ze wanhopig zijn hand vastpakte. 'Gray?' vroeg ze zwakjes.

[xFairytale]

Siegrain ~ Kerah
Hij keek geamuseerd toe hoe Elise tevergeefs probeerde Gray weer bij bewustzijn te brengen. 'Doe geen moeite.' zei hij kalm. 'Geen zorgen, hij is nog niet dood. Hij is alleen voor een tijdje bewusteloos.' hij pakte Elise's pols vast en trok haar bij Gray vandaan, die zachtjes kreunde. Zijn blik gleed even opzij naar Zero, die nog steeds hijgde. Toen hij zijn ogen opmerkte trok hij Snow demonstratief dichter tegen zich aan. 'Laat Elise met rust!' siste hij. Siegrain lachte terwijl hij Elise dichter naar zich toe trok. 'Of anders?' vroeg hij. Zero kwam wankel overeind, maar legde Snow niet neer. Hij hield haar stevig in zijn armen terwijl zijn blik strak op Siegrain was gericht. 'Je geeft veel om haar, hm?' vroeg Siegrain koel. Zero's pupillen vernauwden zich onwillekeurig. 'Raak haar niet aan!' beet hij hem woedend toe. Siegrain lachte zacht, en hij bewoog zijn vrije hand opzij. Zero vloog opzij, smakte tegen de muur aan en bleef bewegingloos liggen. Siegrain greep Elise nog wat steviger vast. Hij sloot zijn ogen, en het volgende moment was hij verdwenen, samen met Elise.
Ze schudde haar hoofd. 'Je beseft toch wel dat je het tegen de legendarische Dragon Slayer hebt, hm?' vroeg ze koel. Zonder zijn hand aan te nemen liep ze naar de andere kant van het doodlopend gangetje. Halverwege kwam ze tot stilstand. Ze trok onmiddellijk wit weg en haar adem begon te stokken. 'S-sie-siegrain,' stotterde ze. De blauwharige jongen grijnsde haar spottend toe. 'We ontmoeten elkaar eindelijk weer, Kerah. Of moet ik Nuki zeggen?' Kerah keek even geschrokken naar Elise voor ze grimaste. 'Noem me niet zo! Ik heet Kerah!' blafte ze hem toe.

[xHolyPoepiesaus]

Elise en Xander
Toen ze Siegrain's stem vlak achter zich hoorde klemde ze zich steviger aan Gray vast, maar ze werd alsnog bij hem weggetrokken. 'Nee!' schreeuwde ze, plotseling woedend. 'Laat me los!' Ze deed een zwakke poging zich uit zijn greep te bevrijden en weer dichter bij Gray te komen. Er verscheen een opgeluchte uitdrukking op haar gezicht toen Zero overeind kwam, maar die verdween echter meteen weer. 'Nee!' riep ze opnieuw en probeerde weer los te komen, toen de omgeving om haar heen plotseling oploste.
Zijn hand viel slap terug langs zijn lichaam en voor heel even was er een gekwelde uitdrukking op zijn gezicht te zien. 'Kerah,' fluisterde hij zwak, toen hij plotseling een stem vlak achter zijn rug hoorde. 'Kunnen jullie heel even stoppen met zo ontzettend zielig te doen?' vroeg Elizabeth op kille toon. Xander keek geschrokken over zijn schouder, maar beende vervolgens bij haar vandaan, achter Kerah aan. Hij kon nog net op tijd stoppen voor hij tegen haar opliep. Hij wilde haar vragen waarom ze zo abrupt tot stilstand was gekomen, toen hij Siegrain zag staan. 'Wie is dat?' vroeg hij. Zijn blik schoot naar Elise en zijn gezicht betrok. 'Dat wilde ik dus net vertellen,' zei Elizabeth, die hem achterna gelopen was.

Oeh- mag mijn bad persoontje zo ook komen? :3

[xFairytale]

Siegrain ~ Kerah
Hij fronste zijn voorhoofd, al had Kerah al lang in de gaten dat het enkel geveinsd was. 'Is dat niet wat gemeen om te zeggen?' vroeg hij honend. 'Je ouders zoeken nog steeds naar je. Ze denken dat je weggelopen bent.' Hij haalde zijn schouders lachend op. Kerah keek even over haar schouder om, en haar gezicht betrok toen ze Elizabeth zag. 'Huh?' vroeg ze afwezig, gekweld. Ze keek weer voor zich uit en knikte naar Elise. 'Wat doet zij bij jou?' vroeg ze. Siegrain boog zich geïnteresseerd wat naar voren. 'Ik ken je ondertussen al, Nuki. Je hoeft me niets te vragen als je het antwoord al weet.' zei hij spottend. Kerah grimaste. 'Je kent me niet!' sneerde ze, waarna ze grijnsde. 'Ik heb altijd al geweten dat je zielig bent, maar zo zielig?' ze tilde haar kin hooghartig in de lucht. Siegrain trok een van zijn wenkbrauwen op en legde zijn hand op het hoofd van Elise. 'Ik noem het niet onmiddellijk zielig. Het is eerder slim spelen.' zei hij nonchalant. Kerah's stem trilde toen ze antwoord gaf. 'Doe wat je wilt. Je hebt er duidelijk de verkeerde persoon uit gekozen. Ik haat haar.' Ze keek hem met samengeknepen ogen aan. 'Dan zal je het vast niet erg vinden als ik haar vermoord?' vroeg hij. Een onzichtbare hand kneep de keel van Elise dicht.

[xHolyPoepiesaus]

Xander, Elizabeth en Elise
Zijn blik gleed weer naar Kerah en hij deed een kleine stap naar haar toe. Vervolgens keek hij weer wantrouwend naar Siegrain, bang dat hij Kerah wat aan zou doen. Daarbij was hij ook bang dat er iets met Elise zou gebeuren. Nu had hij misschien weinig contact met haar, maar hij was nog niet vergeten hoe ze vroeger was geweest. Elizabeth snoof toen ze Kerah's blik zag. 'Denk je niet dat je een beetje stom bezig bent?' vroeg ze. 'De rest is allemaal al uitgeschakeld. Het lijkt me sterk dat je hem helemaal in je eentje aan kan.' Elise perste haar lippen op elkaar en spande haar spieren op toen ze Siegrain's hand op haar hoofd voelde. Toen haar keel plotseling dichtgeknepen werd en ze geen lucht meer kreeg, werden haar ogen groot.

[xFairytale]

Kerah ~ Siegrain
De woorden van Elizabeth drongen niet eens tot haar door. Ze kon alleen maar als gehypnotiseerd naar Elise kijken, die langzaam stikte. Haar onderlip trilde toen ze haar ogen dichtkneep. 'Oké,' zei ze hees. 'Ik zal met je mee gaan. Maar laat Elise met rust.' Ze zette een stap naar Siegrain toe, die Elise losliet. 'Braaf,' zei hij tevreden, alsof hij tegen een hond praatte en niet tegen een prinses. Kerah nam de hand, die hij had uitgestoken, aarzelend aan. Zijn aanraking bezorgde haar huiveringen en ze kneep haar ogen stijf dicht. Ze was net weer een kind van zes, terug in het enge huis waar Siegrain haar opgesloten had. Bedrogen, gebroken, maar vooral bang.

[xHolyPoepiesaus]

Elise en Xander
Zodra ze losgelaten werd zakte ze happen naar adem op de grond. Haar ogen schoten naar Kerah en ze opende haar mond om haar tegen te houden, maar ze kreeg er geen woorden uit. In plaats daarvan krulde ze zich op en bleef ze hijgend naar adem happen.
Zijn gezicht betrok en hij stond net op het punt op Elise af te duiken, toen ze losgelaten werd. Zijn ogen gleden naar Kerah toen het tot hem doordrong wat ze gezegd had. 'Wat?' vroeg hij woedend. 'Nee! Raak haar niet aan!' schreeuwde hij richting Siegrain en hij sloeg zijn hand weg voor hij die van Kerah vast kon pakken.