Ja, maar toen kon niet iedereen komen.
Ik heb je niet uitgenodigd omdat er heel veel mensen komen die je niet kent.
Aswin
Hij staarde kort naar Isa om vervolgens nog eens naar Hime te kijken. Hij zou haar niet saai, dom, lelijk of ongetalenteerd noemen. Eigenlijk, merkte hij nu pas op, was ze alles behalve lelijk (hij kende haar nog niet goed genoeg om over die andere woorden te oordelen). 'Beschermer,' herhaalde hij nu en hij moest een tweede lachbui onderdrukken. Hij begon plotseling te twijfelen of ze niet gewoon gestoord was in plaats van grappig. Hime leek echter net zo goed mee te doen- zat hij in een vreemd soort gekkenhuis? 'Eigenlijk ben ik niet van plan hier te blijven,' zei hij haastig en hij glimlachte verontschuldigend. 'Ik bedoel, mijn vader wacht op me, net als die stomme hond die nu nog ergens-,' hij viel stil en perste zijn lippen op elkaar. O, shit, hoe kon hij die hond nu nog terugvinden? Hij kon overal zijn.
Mercedes
Ze viel heel even stil toen ze zag hoe hij één of ander raar trucje deed met zijn plank- ehh, skateboard. Haar gezicht betrok en ze gaf hem een stomp in zijn maag. 'Waag het niet me eng te noemen,' beet ze hem toe. Haar blik gleed kort over de krassen in zijn armen en ze haalde haar schouders op. Het was zijn eigen schuld geweest. Ze begon te lachen toen hij verder praatte. 'Je bent een plebeier,' zei ze. 'En je bent niet wildvreemd, je bent mijn beschermgeest. Helaas.' Ze keek kort naar buiten en vervolgens naar zijn gezicht. 'Je bent waar je hoort te zijn. Maak je bed klaar.'
Zero no Tsukaima ~
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Zero
Zijn pupillen vernauwden zich even toen hij zag hoe ze haar handen tot vuisten balde. Voor ze hem met haar vuist zou raken, vouwde hij zijn vingers om haar pols en spande die strak aan. 'Zelfs al ben je een meisje, ik ben niet bang te terug te slaan.' waarschuwde hij haar. Toen ze aanhaalde dat hij hier thuis hoorde keek hij haar met grote ogen aan. 'Wat?' vroeg hij verwonderd. 'Waar heb je het over? Wat is een plebeier? Beschermgeest? Ik ben je beschermgeest niet? Naargelang ik weet is een beschermgeest iets verzonnen, en bovendien ben ik nog niet dood.' Zijn greep op haar pols spande zich aan, hoewel hij zich daar niet van bewust was. 'Ik hoor hier niet thuis. Dit is mijn huis niet, weet je. Mijn huis is kleiner dan dit.' Hij keek even om zich heen. 'Dat groen licht - het was een tijdmachine, niet? Ja, dat moet wel. Het heeft me teruggezonden in de tijd en nu zit ik in een soort van krankzinnige Middeleeuwen versie, hmm? Ja, dat moet het zijn!' Hij liet haar pols langzaam los. Hoewel hij deze woorden sprak, was hij er niet van overtuigd. Als het echt een tijdmachine was geweest, en hem terug had gezonden naar de Middeleeuwen, zou het er zo niet uit zien. In dat geval konden er niet uit het niets ontploffingen ontstaan, toch? En daarbij zou het er in de Middeleeuwen overal vuil uit moeten zien. En dit, zij, zag er alles behalve vuil uit. 'Oké, ik geef op.' Hij slaakte een zucht.
Hime
Isa snoof luid. 'Ik kan er tenminste een krijgen, jij vuile kleine -,' Voor Isa haar zin af kon maken, klapte Hime haar boek dicht, legde het op het bed en kwam overeind. 'Misschien wil ik wel geen jongen.' zei ze met een verleidelijke glimlach. Isa trok wit weg toen Hime naar haar toe liep. 'Ik ben altijd al verliefd op jou geweest, Isa. Begrijp je dat niet?' Ze legde haar hand op Isa's wang, die een stap achteruit zette. 'Gek! Je bent gestoord, Hime! Blijf uit mijn buurt!' Ze maakte een diepe kras in Hime's hand en duwde haar vervolgens krachtig, zodat ze achterover op het bed viel. Daarna wendde ze zich tot Aswin. 'War zei ik je? Ze is gestoord! Kom vannacht naar me toe.' en zonder verder nog een woord te zeggen draaide ze zich om en liep de kamer uit. Hime drukte zich kreunend overeind. 'Great,' mompelde ze toen ze de bloedende sneeën de rug van haar hand zag.
Zijn pupillen vernauwden zich even toen hij zag hoe ze haar handen tot vuisten balde. Voor ze hem met haar vuist zou raken, vouwde hij zijn vingers om haar pols en spande die strak aan. 'Zelfs al ben je een meisje, ik ben niet bang te terug te slaan.' waarschuwde hij haar. Toen ze aanhaalde dat hij hier thuis hoorde keek hij haar met grote ogen aan. 'Wat?' vroeg hij verwonderd. 'Waar heb je het over? Wat is een plebeier? Beschermgeest? Ik ben je beschermgeest niet? Naargelang ik weet is een beschermgeest iets verzonnen, en bovendien ben ik nog niet dood.' Zijn greep op haar pols spande zich aan, hoewel hij zich daar niet van bewust was. 'Ik hoor hier niet thuis. Dit is mijn huis niet, weet je. Mijn huis is kleiner dan dit.' Hij keek even om zich heen. 'Dat groen licht - het was een tijdmachine, niet? Ja, dat moet wel. Het heeft me teruggezonden in de tijd en nu zit ik in een soort van krankzinnige Middeleeuwen versie, hmm? Ja, dat moet het zijn!' Hij liet haar pols langzaam los. Hoewel hij deze woorden sprak, was hij er niet van overtuigd. Als het echt een tijdmachine was geweest, en hem terug had gezonden naar de Middeleeuwen, zou het er zo niet uit zien. In dat geval konden er niet uit het niets ontploffingen ontstaan, toch? En daarbij zou het er in de Middeleeuwen overal vuil uit moeten zien. En dit, zij, zag er alles behalve vuil uit. 'Oké, ik geef op.' Hij slaakte een zucht.
Hime
Isa snoof luid. 'Ik kan er tenminste een krijgen, jij vuile kleine -,' Voor Isa haar zin af kon maken, klapte Hime haar boek dicht, legde het op het bed en kwam overeind. 'Misschien wil ik wel geen jongen.' zei ze met een verleidelijke glimlach. Isa trok wit weg toen Hime naar haar toe liep. 'Ik ben altijd al verliefd op jou geweest, Isa. Begrijp je dat niet?' Ze legde haar hand op Isa's wang, die een stap achteruit zette. 'Gek! Je bent gestoord, Hime! Blijf uit mijn buurt!' Ze maakte een diepe kras in Hime's hand en duwde haar vervolgens krachtig, zodat ze achterover op het bed viel. Daarna wendde ze zich tot Aswin. 'War zei ik je? Ze is gestoord! Kom vannacht naar me toe.' en zonder verder nog een woord te zeggen draaide ze zich om en liep de kamer uit. Hime drukte zich kreunend overeind. 'Great,' mompelde ze toen ze de bloedende sneeën de rug van haar hand zag.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Aswin
Zijn panische gedachten over de hond van zijn stiefmoeder werden naar de achtergrond verdrongen toen hij Hime's stem hoorde. Wat verbaasd keek hij toe hoe ze naar Isa toeliep, zonder iets te zeggen. Pas toen Isa de kamer uitgevlucht was verscheen er een brede grijns op zijn gezicht en begon hij te praten. 'Dat was meesterlijk!' riep hij enthousiast. 'Ik bedoel, haar gezícht!' Na een paar tellen stilte viel de grijns van zijn gezicht. 'Het was een grap toch?' vroeg hij en zijn blik werd meelevend. 'Vind je haar echt leuk?' Als dat zo was had hij zich zojuist als een enorme klootzak gedragen. Zijn blik gleed van Hime's sneeën naar de deur. Wacht. Wacht even. Dat meisje.. had ze hem nou net uitgenodigd? Op haar kamer? 's Avonds? Op haar kamer?
Mercedes
Haar gezicht betrok toen hij haar pols vastgreep en ze deed een korte poging zich weer los te rukken. Toen ze tot de conclusie kwam dat dat toch niet zou lukken hield ze echter meteen weer op. Haar blik werd steeds verwarder toen hij begon te wauwelen over een tijdmachine en een groen licht. Ofzo. Serieus, had ze nu ook nog een krankzinnige plebeier opgeroepen? Het zou haar eigenlijk niet verbazen met het geluk dat ze had. Uitgeput liet ze zich op haar bed zakken en ze schudde kort met haar hoofd. 'Maak maar gewoon je bed klaar, oké?' zei ze. 'Dan zien we daarna wel verder. Ik ben hier net zo blij mee als jij.' Ze keek op. 'Dat is dus niet erg blij,' legde ze uit.
Zijn panische gedachten over de hond van zijn stiefmoeder werden naar de achtergrond verdrongen toen hij Hime's stem hoorde. Wat verbaasd keek hij toe hoe ze naar Isa toeliep, zonder iets te zeggen. Pas toen Isa de kamer uitgevlucht was verscheen er een brede grijns op zijn gezicht en begon hij te praten. 'Dat was meesterlijk!' riep hij enthousiast. 'Ik bedoel, haar gezícht!' Na een paar tellen stilte viel de grijns van zijn gezicht. 'Het was een grap toch?' vroeg hij en zijn blik werd meelevend. 'Vind je haar echt leuk?' Als dat zo was had hij zich zojuist als een enorme klootzak gedragen. Zijn blik gleed van Hime's sneeën naar de deur. Wacht. Wacht even. Dat meisje.. had ze hem nou net uitgenodigd? Op haar kamer? 's Avonds? Op haar kamer?
Mercedes
Haar gezicht betrok toen hij haar pols vastgreep en ze deed een korte poging zich weer los te rukken. Toen ze tot de conclusie kwam dat dat toch niet zou lukken hield ze echter meteen weer op. Haar blik werd steeds verwarder toen hij begon te wauwelen over een tijdmachine en een groen licht. Ofzo. Serieus, had ze nu ook nog een krankzinnige plebeier opgeroepen? Het zou haar eigenlijk niet verbazen met het geluk dat ze had. Uitgeput liet ze zich op haar bed zakken en ze schudde kort met haar hoofd. 'Maak maar gewoon je bed klaar, oké?' zei ze. 'Dan zien we daarna wel verder. Ik ben hier net zo blij mee als jij.' Ze keek op. 'Dat is dus niet erg blij,' legde ze uit.
People holding grudges should be holding hands.