Uhh- nee. Ik herriner je alleen maar, dat ik miss ook wel graag wil beginnen?
Laatste kans --paardenspellutjee
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Mijn grote vriend heeft een heel coole motorhelm.
Met een zonnebril O.O
Quest - intro
Nog een laatste maal wierp ik een blik op het vel papier dat ik stevig in mijn hand hield. Er was geen twijfel mogelijk. Dit was dezelfde ranch als op het folder vermeld stond. Tenminste; de namen klopten. Dat was toch een begin, meende hij persoonlijk. Hij zette de ronkende motor, die het stille gebied vulde met zijn gebrul, uit. Vervolgens stapte hij van de zwart glimmende motorfiets en hield die in evenwicht met behulp van zijn handen. Daarna leidde hij het voertuig naar een ijzeren paal die eigenlijk bestemd was voor fietsen en zette die daartegen om hem met een slot vast te maken. Hij wierp een geïmponeerde blik op de ranch terwijl hij zijn helm afzette en die in zijn rugzak stopte. Al snel werd hij achter weer gedwongen zijn blik van het gebouw af te wenden omdat hij de folder die hij op de grond had laten vallen op te rapen. HULP GEZOCHT! stond er in grote drukletters op. Dat maakte tenminste duidelijk wat het doel van de folder was. Hij rekte zich uit en liep zwijgend naar de ingang van de ranch. Hij had al verwacht dat het een groot en luxe gebouw zou zijn, maar dit overtrof zijn verwachtingen. Hij grijnsde tevreden toen hij de vage contouren van enkele paarden in de verte zag. Ze zagen er energiek en jong uit. Met andere woorden; ze waren perfect.
Met een zonnebril O.O
Quest - intro
Nog een laatste maal wierp ik een blik op het vel papier dat ik stevig in mijn hand hield. Er was geen twijfel mogelijk. Dit was dezelfde ranch als op het folder vermeld stond. Tenminste; de namen klopten. Dat was toch een begin, meende hij persoonlijk. Hij zette de ronkende motor, die het stille gebied vulde met zijn gebrul, uit. Vervolgens stapte hij van de zwart glimmende motorfiets en hield die in evenwicht met behulp van zijn handen. Daarna leidde hij het voertuig naar een ijzeren paal die eigenlijk bestemd was voor fietsen en zette die daartegen om hem met een slot vast te maken. Hij wierp een geïmponeerde blik op de ranch terwijl hij zijn helm afzette en die in zijn rugzak stopte. Al snel werd hij achter weer gedwongen zijn blik van het gebouw af te wenden omdat hij de folder die hij op de grond had laten vallen op te rapen. HULP GEZOCHT! stond er in grote drukletters op. Dat maakte tenminste duidelijk wat het doel van de folder was. Hij rekte zich uit en liep zwijgend naar de ingang van de ranch. Hij had al verwacht dat het een groot en luxe gebouw zou zijn, maar dit overtrof zijn verwachtingen. Hij grijnsde tevreden toen hij de vage contouren van enkele paarden in de verte zag. Ze zagen er energiek en jong uit. Met andere woorden; ze waren perfect.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Amor - fluttyintro, want floor heeft geen inspiratie
Ze zat achterop de motor en klemde zich stevig vast aan de middel van haar broer. Haar bruine haren kwamen onder de helm vandaan en wapperden in haar gezicht toen Dylan, haar broer dus, afremde. Ze durfde pas wat te ontspannen en los te laten toen ze helemaal stilstonden en ze opende haar ogen, die ze eerst had dichtgeknepen om de voorbij flitsende bomen niet te hoeven zien. 'Bestemming bereikt, madame' Zei Dylan grijnzend, terwijl hij Amor, na zelf af te stappen, van de motor hielp en haar helm afzette. Hij lachte bij het zien van haar bleke gezicht. 'Jezus, zo snel gingen we toch niet?' Vroeg hij grijnzend. Hij kreeg een beledigde blik van Amor naar zich toegeworpen. Het maakte hem alleen maar harder aan het lachen en Amor wendde zuchtend haar blik van hem af om rond te kijken. Ze voelde zich meteen een stuk beter. Alleen al hoe schoon de hele oprit was verbaasde haar, laat staan hoe alles eruit zag. Dit was helemaal geweldig!
Ze zat achterop de motor en klemde zich stevig vast aan de middel van haar broer. Haar bruine haren kwamen onder de helm vandaan en wapperden in haar gezicht toen Dylan, haar broer dus, afremde. Ze durfde pas wat te ontspannen en los te laten toen ze helemaal stilstonden en ze opende haar ogen, die ze eerst had dichtgeknepen om de voorbij flitsende bomen niet te hoeven zien. 'Bestemming bereikt, madame' Zei Dylan grijnzend, terwijl hij Amor, na zelf af te stappen, van de motor hielp en haar helm afzette. Hij lachte bij het zien van haar bleke gezicht. 'Jezus, zo snel gingen we toch niet?' Vroeg hij grijnzend. Hij kreeg een beledigde blik van Amor naar zich toegeworpen. Het maakte hem alleen maar harder aan het lachen en Amor wendde zuchtend haar blik van hem af om rond te kijken. Ze voelde zich meteen een stuk beter. Alleen al hoe schoon de hele oprit was verbaasde haar, laat staan hoe alles eruit zag. Dit was helemaal geweldig!
People holding grudges should be holding hands.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Hime - intro
Dit was al de 4de keer op een maand tijd. Het roodharige meisje keek geërgerd naar haar fiets. Ze had echt dringend een nieuwe nodig. Met opeengeklemde kaken probeerde ze het achterwiel weer te laten rollen. Tevergeefs. Het gaf niet mee, bleef koppig op zijn plek zitten. 'Verdomme!' ze trapte nijdig tegen het wiel aan. Niet dat het zou helpen. Ze moest gewoon haar frustratie kwijt. Dan moest ze maar te voet verder gaan. Ze slaakte een zucht en dumpte de fiets in een steegje. Die zou ze later wel ophalen. Even keek ze om zich heen, waarna ze een kaart tevoorschijn haalde. Ze moest nog minstens 6 kilometer. Dit zou nog eeuwen duren. Natuurlijk zou ze te laat komen. Ze kwam altijd te laat. Ze snoof even, maar liep toen resoluut weg. Straks zouden de eigenaren haar nog weigeren aan te nemen. Misschien moest ze toch maar rennen? Zodra ze het einde van de straat bereikt had (misschien één minuut later) zette ze het inderdaad op een rennen. Op deze momenten was ze blij dat ze geen ballerina's aan had getrokken. Het zou ook wel vreemd zijn, aangezien ze naar een manege ging.
Dit was al de 4de keer op een maand tijd. Het roodharige meisje keek geërgerd naar haar fiets. Ze had echt dringend een nieuwe nodig. Met opeengeklemde kaken probeerde ze het achterwiel weer te laten rollen. Tevergeefs. Het gaf niet mee, bleef koppig op zijn plek zitten. 'Verdomme!' ze trapte nijdig tegen het wiel aan. Niet dat het zou helpen. Ze moest gewoon haar frustratie kwijt. Dan moest ze maar te voet verder gaan. Ze slaakte een zucht en dumpte de fiets in een steegje. Die zou ze later wel ophalen. Even keek ze om zich heen, waarna ze een kaart tevoorschijn haalde. Ze moest nog minstens 6 kilometer. Dit zou nog eeuwen duren. Natuurlijk zou ze te laat komen. Ze kwam altijd te laat. Ze snoof even, maar liep toen resoluut weg. Straks zouden de eigenaren haar nog weigeren aan te nemen. Misschien moest ze toch maar rennen? Zodra ze het einde van de straat bereikt had (misschien één minuut later) zette ze het inderdaad op een rennen. Op deze momenten was ze blij dat ze geen ballerina's aan had getrokken. Het zou ook wel vreemd zijn, aangezien ze naar een manege ging.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Sen
Zodra hij een fietsenrek spotte, liep hij daar met grote passen naar toe en zette hij zijn fiets op slot- niet dat iemand die hierheen kwam zijn fiets zou willen stelen. Zo'n beetje alles hier was tien keer meer waard dan zijn roestbak. Hij blies zijn zwarte haar uit zijn gezicht en keek nieuwsgierig rond.
Zodra hij een fietsenrek spotte, liep hij daar met grote passen naar toe en zette hij zijn fiets op slot- niet dat iemand die hierheen kwam zijn fiets zou willen stelen. Zo'n beetje alles hier was tien keer meer waard dan zijn roestbak. Hij blies zijn zwarte haar uit zijn gezicht en keek nieuwsgierig rond.
People holding grudges should be holding hands.