DO NOT COPIE THIS GAME!
Intro ~ Uitleg
"Ik zie je," zijn spookachtige stem ging door merg en been, maar ik nam de tijd niet om te blijven staan, om me heen te kijken en te achterhalen waar hij zich precies bevond. Integendeel, ik versnelde mijn looppas instinctief en luisterde naar mijn hartslag die onregelmatig, abnormaal snel en krachtig sloeg terwijl ik de takken die mijn weg tot de vrijheid en veiligheid versperdden haastig opzij duwde. Helaas bereikte ik er enkel mee dat de takken krachtig tegen mijn lichaam zweepten en daar rode striemen op achterlieten. Ik voelde hun pijn niet. Ik voelde geen pijn. Ik voelde enkel de angst die als adrenaline door mijn lichaam gierde en wanhopig naar een uitweg zocht. Ik keek hijgend naar mijn omgeving. Waar eindigden de bomen? Waar was de uitgang van dit bos? Waar zou ik veilig zijn voor hem? Paniek brak bij me uit. Mijn longen leken dubbel te klappen en verhinderden me in te ademen. Ik hapte verwoed naar lucht. Ik kon dit niet lang meer volhouden. Ik kon hem niet langer ontlopen. Ik zou sterven! Een kille lach bereikte mijn trommelvliezen. Ik onderdrukte een huivering. Hij wist waar ik was. Hij zou me vinden. Hij kon me inhalen. Ik was verloren. Ik was dood. Mijn voeten struikelden over een uitstekende boomwortel en ik viel met een harde klap neer, mijn gezicht naar de grond gekeerd. Ik spuwde een mond vol bloed uit. "Je kan je niet voor me verstoppen," zei zijn angstaanjagende stem. Een snik welde op uit mijn borstkas. Hij had gelijk. Het was al te laat voor me. Maar toch mocht ik niet opgeven. Het was niet toegestaan. Ik balde mijn handen moedig tot vuisten en met moeite wist ik recht te gaan staan. 'Nicky?' Ik keek recht in de bezorgde en doordringende blauwe ogen van mijn moeder. Ze stak een hand naar me uit. Ik bleef een lange tijd sprakeloos staan. Mijn moeder. Bij haar was ik veilig. Ik rende snel naar haar toe en greep haar uitgestoken hand vast. 'Mama!' Riep ik duizelig van opluchtig. Mijn moeder zei niets. Ik kromp ineen zodra er zich een korte pijn door mijn hand verplaatste. Haar hand was onnatuurlijk koud. Dit was mijn moeder niet. Ik klemde mijn kaken op elkaar en sperdde mijn ogen wijder open toen ze haar lange, scherpe nagels in mijn huid boorde. 'Hou op!' Mijn stem was minstens een octaaf gestegen. 'Hou op! Laat me los!' Riep ik in tranen. Bloed sijpelde uit de wonden in mijn hand en drupte op de grond. Ik probeerde me los te trekken, maar haar hand bleef net zo sterk om de mijne geklemd als voordien. Na een lange tijd staakte ik mijn pogingen. Mijn hand was gestopt met bloeden. Mijn moeder keek me uitdrukkingsloos aan. Ik keek angstig in haar lege ogen, die plots een witte kleur aannamen. Haar pupillen verdwenen, samen met haar oogkleur. Ik gilde van angst. 'Laat me los!' Riep ik geschokeerd. Een vreemde, brede glimlach verscheen op haar gelaat en haar scherpe tanden hadden zich ontbloot. Ze zag er - ze zag er onmenselijk uit! 'W-wie ben ji-jij?' Vroeg ik trillend. Een zware lach ontsnapte uit haar keel. "Je ergste nachtmerrie," zei mijn moeder met een abnormaal zware stem. Ik probeerde me overnieuw los te trekken. Die stem... Het gezicht van mijn moeder vervormde zich langzaam en nog geen minuut later stond hij tegenover me. Hij hield me nog steeds stevig vast. Ik wou overnieuw gillen, maar er kwam geen geluid meer uit mijn keel. Enkel een rochelend geluid waar ik van dacht dat het niet van mij afkomstig was. Zijn ogen waren gevuld met spot en triomf. Hij had me eindelijk in zijn macht. Hij kon doen met me wat hij wou. Hij grijnsde scheef en keek me met zijn aantrekkelijke ogen aan. Ik wendde mijn blik van hem af. Nee! Ik mocht niet meer in zijn ogen kijken. Ze hielden me in zijn ban. "Kijk me aan," zei hij, waarna hij zijn hand op mijn kin legde en me zo dwong hem aan te kijken. Mijn adem stokte zodra ik zijn ogen zag. Ze waren gevuld met haat. Gevuld met dorst. Dorst naar mij. 'Nicky?' Mijn ogen vulden zich met tranen die even later onophoudelijk over mijn wangen stroomden. 'W-w-wat ga je-e met m-me do-doen?' Vroeg ik snikkend. Hij antwoordde niet, maar keek me enkel triomfantelijk aan. Hij zette een stap naar me toe. ik wou er een achteruit zetten, maar ik stond als aan de grond genageld. 'Nicky!' Mijn ogen openden zich abrupt en gillend schoot ik overeind. 'Rustig maar, Nicky. Het is goed,' ik werd tegen het warme lichaam van mijn vader aangedrukt. Ik spartelde een lange tijd hevig om los te komen, maar gaf toen op. Mijn borstkas ging onregelmatig op en neer en ik staarde levenloos over de schouder van mijn vader. 'Je bent oké, Nicky. Ik ben bij je. Het was maar een droom,' fluisterde mijn vader. Zijn woorden kalmeerden me niet. 'Wat doe jij hier?' Vroeg ik. 'Ik hoorde je gillen,' fluisterde mijn vader. Ik bleef voor me uitkijken. De verdere woorden die mijn vader tegen me zei drongen niet tot me door. Ik dacht aan hem. Ik wist zijn naam niet, maar hij zocht me. Hij joeg op me, en hij zou niet rusten totdat hij me vermoord had...
Jaja, jullie wachten zeker op nadere uitleg. Wel, hier komt hij. Deze Intro die je zojuist zag was dus een droom. Een doodgewone nachtmerrie. Maar eigenlijk is deze nachtmerrie erg belangrijk. Het spel gaat over deze nachtmerrie. Hiermee begint alles. Het spel begint eigenlijk wanneer jullie jong zijn. Jullie krijgen vreemde dromen. Dromen waarin je achtervolgd wordt door iemand. Hij jaagt achter je. Hij volgt je. Hij wil je vermoorden. De dromen gaan niet weg, en zelfs met alle hulp die jullie ouders kunnen inschakelen (psyciaters, dokters, ...) verandert er nog niets. De dromen blijven komen, en ze worden steeds erger. Maar net op het moment dat jullie denken dat jullie het niet meer kunnen verdragen, verdwijnen ze op een even mysterieuze manier als dat ze gekomen waren. Jullie weten niet wat er gebeurt. Jullie achtervolgers lijken jullie leven wel verlaten te hebben. En toch - toch was er iets mis. Hij zou terugkomen, dat weten jullie zeker. En inderdaad, jullie krijgen gelijk. 6 jaar vliegt voorbij. Jullie lijken de dromen net allemaal vergeten te zijn, wanneer het absolute gebeurt. Er komt een nieuwe leerling in je klas te zitten. Je herkent hem onmiddellijk. Zijn ogen. Zijn haar. Zijn lichaam. Zijn blik. Hij is het. Hij was teruggekeerd. Maar deze jongen lijkt toch anders als dat je hem kent. Hij laat niet merken dat hij enige interesse in je toont. En toch... soms betrap je hem erop dat hij naar je kijkt. Dat hij je in de gaten houdt. Je vertrouwt hem niet en houdt het liefst zoveel mogelijk afstand met hem. Helaas denken je klasgenoten anders over hem. Ze vinden hem een hunk, waar je hen jammer genoeg geen ongelijk in kan geven. Maar hoe ga je ermee om? Misschient valt hij hun wel aan! Misschien vermoordt hij hen om zo bij jou te komen. Je moet zorgen dat ze zo min mogelijk met hem omgaan, maar daardoor ben jij gedwongen om meer met hem om te gaan. Hoe loopt het uit? Ondertussen wordt de situatie er niet beter op als er verschillende, onverklaarbare moorden worden gepleegd in de stad. Jij weet precies wie ze gepleegd heeft. Je kent de verschijnselen van in je droom. Maar waarom? Waarom vermoordde hij andere mensen? Waarom zette hij niet meteen de aanval in op jou? Have fun ^_^ Oww - we beginnen bij het stuk dat je achtervolger in de klas komt.
Om ter eerst spelen jullie een F èn M. Geen discussie hierover. De jongens spelen de vreemde wezens uit de dromen. Het zijn wezens omdat niemand weet wat ze werkelijk zijn. Ze zijn alleszins niet menselijk. Ze bezitten velen gaven. Sommigen heb je zelf zelfs nog niet ontdekt. De meisjes zijn de slachtoffers. Voordat jullie jullie gegevens invullen moeten jullie paren vormen. Bv: Floors male en Lotte's female vormen een paar en Floors female en Sanne's male vormen een paar. Zo dus. Jullie zitten allen op dezelfde school, maar ik verschillende klassen. Er kunnen dus niet 2 nieuwelingen in een klas komen. Jullie mogen bevriend zijn met elkaar, maar de jongens (de vreemde wezens dus) hebben geen vrienden. Dit is een thriller, dus er mag veel bloed vloeien. Kunnen jullie daar niet tegen? Dan vraag ik me af waarom jullie zouden willen meedoen. Ook drama is toegestaan, maar maak het niet te erg. Niet dat je persoontje 10 keer dood gaat en vervolgens weer 10 keer op onverklaarbare wijze tot leven komt. Oja, voor ik het vergeet: de slachtoffers hebben ook een speciale gave. Maar 1! Niet meerderen! Het mag variëren. Van vuur besturen tot gedachten lezen. Dit was het dan zo'n beetje. Laterzz!
Ps: Laat de gedachtengang van de jongens zo min mogelijk tot uiting komen. Dat maakt het namelijk spannender.
Invullen slachtoffers
Naam: [Voor- en achternaam]
Leeftijd: 15 [Niet aanpassen]
Geslacht: F [Niet aanpassen]
Uiterlijk: [Plaatje!]
Gave: [Only 1]
Extra:
Speelt:
Invullen wezen xd
Naam: [Voor- en achternaam]
Leeftijd: Onbekend [Niet aanpassen]
Geslacht: M
Uiterlijk: [Een géwoon plaatje. Niet ineens zo'n vreemd, angstaanjagend wezen met uitpuilende ogen, want die zijn niet bepaald aantrekkelijk -.-'']
Extra:
Jaagt op: [Voornaam meisje]
Speelt:
De spelers:
Naam: Blake Scatters
Leeftijd: Onbekend
Geslacht: M
Uiterlijk: http://browse.deviantart.com/fanart/?or ... 2#/d2w8j2j
Extra: You'll see ^_^
Jaagt op: Angel
Speelt: Leenn
Naam: Angel Stewart
Leeftijd: 15
Geslacht: F
Uiterlijk: http://hanesihiko.deviantart.com/art/at ... o-28756939
Gave: Onzichtbaar worden
Extra: -
Speelt: Floooorr
Naam: Usui Takumi
Leeftijd: Onbekend
Geslacht: M
Uiterlijk: http://juliecajayon.deviantart.com/art/ ... -161274238
Extra: Ehh-
Jaagt op: Sagara
Speelt: Floor
Naam: Sagara Clovers
Leeftijd: 15
Geslacht: F
Uiterlijk: http://yuuba.deviantart.com/art/100TC-83-HEAL-173903003
Gave: Ice
Extra: Ze heeft twee verschillende oogkleuren. Haar linkeroog is blauw, haar rechteroog grijs. Daarom lijkt het wel alsof ze aan één oog blind is.
Speelt: Leenn
Laatste rea's:
Blake en Angel zitten bij Aardrijkskunde. Usui en Sagara zijn naar buiten gelopen en daar had Sagara zo'n beetje een hoestaanval gekregen. Vervolgens had ze afstand van Usui genomen, die zijn rug geërgerd naar haar toedraaide. Zij keek aarzelend toe.
The return of the Nightmare ~
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06