Weet je, ik krijg weinig inspiratie D:
The return of the Nightmare ~
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Gelukkig heb ik een petit idée (a)
Elia
Een jongen met warrige bruine haren stond beneden aan de trap. Om de zoveel seconden wierp hij een vluchtige blik op Usui en Sagara, die een paar treden hogerop dicht tegen elkaar aan zaten. Héél erg dicht, zag hij. Op de twee na was hij helemaal alleen: in het jaar dat hij nu op deze school zat had hij geen vrienden gemaakt. Wel kende hij Sagara van zijn Engels lessen, waar hij een maand geleden door de leraar aangewezen werd als haar projectpartner. Hij slikte even en zette een stap naar voren, waarna hij toch weer één naar achteren zette. Het was duidelijk dat hij twijfelde over de vraag of hij hen kon storen of niet. Usui was een behoorlijk lange jongen en zelf was hij zo'n 180 centimeter lang: precies het gemiddelde. Er waren wel meer dingen "gemiddeld" aan hem, waardoor de meesten hem als grijze muis zagen en daarmee ook niet interessant.
De jongen haalde een paar keer diep adem en liep toen toch de trap op. Toen hij nog maar drie treden bij Usui en Sagara vandaan was bleef hij staan en schraapte zo luidruchtig mogelijk zijn keel.
Usui verstijfde en voelde heel even hoe hij overvallen werd door een hevige irritatie. Nadat hij een paar tellen lang zijn spieren hield opgespannen lukte het hem die weg te drukken en hij trok zijn lippen traag van die van Sagara, waarna hij met een niet erg vrolijke blik in zijn ogen omkeek naar de jongen. 'Wat moet je?' vroeg hij kortaf.
De jongen bleef een paar tellen lang stil en staarde naar Usui. Toen hij zichzelf weer bij elkaar geraapt leek te hebben keek hij naar Sagara. 'Ehm- ik- kan ik Sagara even spreken?' vroeg hij en slikte toen hij zag hoe Usui haar dichter naar zich toe trok. De jongen wist niet of Usui dat bewust of onbewust deed, maar hij werd er wel zichtbaar nerveus van. 'Ik ben Elia, van Engels,' voegde hij eraan toe, toen hij zich plotseling afvroeg of Sagara hem wel zou herkennen. Zo vaak spraken ze elkaar ook weer niet.
Elia
Een jongen met warrige bruine haren stond beneden aan de trap. Om de zoveel seconden wierp hij een vluchtige blik op Usui en Sagara, die een paar treden hogerop dicht tegen elkaar aan zaten. Héél erg dicht, zag hij. Op de twee na was hij helemaal alleen: in het jaar dat hij nu op deze school zat had hij geen vrienden gemaakt. Wel kende hij Sagara van zijn Engels lessen, waar hij een maand geleden door de leraar aangewezen werd als haar projectpartner. Hij slikte even en zette een stap naar voren, waarna hij toch weer één naar achteren zette. Het was duidelijk dat hij twijfelde over de vraag of hij hen kon storen of niet. Usui was een behoorlijk lange jongen en zelf was hij zo'n 180 centimeter lang: precies het gemiddelde. Er waren wel meer dingen "gemiddeld" aan hem, waardoor de meesten hem als grijze muis zagen en daarmee ook niet interessant.
De jongen haalde een paar keer diep adem en liep toen toch de trap op. Toen hij nog maar drie treden bij Usui en Sagara vandaan was bleef hij staan en schraapte zo luidruchtig mogelijk zijn keel.
Usui verstijfde en voelde heel even hoe hij overvallen werd door een hevige irritatie. Nadat hij een paar tellen lang zijn spieren hield opgespannen lukte het hem die weg te drukken en hij trok zijn lippen traag van die van Sagara, waarna hij met een niet erg vrolijke blik in zijn ogen omkeek naar de jongen. 'Wat moet je?' vroeg hij kortaf.
De jongen bleef een paar tellen lang stil en staarde naar Usui. Toen hij zichzelf weer bij elkaar geraapt leek te hebben keek hij naar Sagara. 'Ehm- ik- kan ik Sagara even spreken?' vroeg hij en slikte toen hij zag hoe Usui haar dichter naar zich toe trok. De jongen wist niet of Usui dat bewust of onbewust deed, maar hij werd er wel zichtbaar nerveus van. 'Ik ben Elia, van Engels,' voegde hij eraan toe, toen hij zich plotseling afvroeg of Sagara hem wel zou herkennen. Zo vaak spraken ze elkaar ook weer niet.
People holding grudges should be holding hands.