Shiki ~

[xFairytale]

Credits:
De animereeks 'Shiki'
Ps; 'Shiki' means 'Demon Corpse'

Uitleg ~ Intro

Ik moest het misselijke gevoel dat in me opkwam onderdrukken. Ik kon nog steeds niet geloven wat er gebeurd was. Met een wit weggetrokken gelaat keek ik naar witte, dode gezicht van het meisje wat ik vanmorgen ontdekt had in haar bed. Mijn vriendin. Haar lege ogen staarden naar me. Nee, ze keken niet naar mij. Ze gingen door me heen. Een siddering ging door mijn rug. De schok was nog niet tot me doorgedrongen. Ik trachtte het te beseffen, maar aan de andere kant wou ik het niet. Ik wou niet toegeven dat ze dood was. Maar toch - haar lichaam had zo koud en stijf aangevoeld. Zo dood. Er was nu al een lange tijd verstreken sinds dat ik haar gevonden had. Toch voelde het aan alsof het niet langer als een minuut geleden was. De sirene van de ambulance en de politie verdoofde mijn gehoor, maar ik besefte het niet. Ik bleef naar het gezicht van mijn vriendin kijken. Dit was het 5de slachtoffer in minder als een halve maand tijd. Een man zat neergehurkt langs het bed en onderzocht mijn vriendin grondig, maar naargelang de tijd verstreek werd de verbaasde frons op zijn voorhoofd duidelijker zichtbaar. Hij inspecteerde haar lichaam zorgvuldig en stond vervolgens op. Ik wendde mijn blik nog steeds niet van mijn vriendin af. Mijn lichaam trilde lichtjes, maar ik besefte het nauwelijks. 'Vreemd,' mompelde de man, waarna hij zich afwezig tot mij wendde. Ik had nog steeds geen aandacht voor hem. 'Kan ik je even spreken?' Vroeg de man. Ik reageerde niet. 'Het zal niet lang duren,' nog steeds was ik niet in staat te reageren. De man legde zijn hand op mijn schouder. 'Gaat het wel?' Vroeg hij. 'Meneer,' fluisterde een andere man, die zijn bril nerveus beter op zijn neus schoof. De dokter keek opzij, naar de tanige verpleger. 'Wat is er?' Vroeg hij met zijn bruuske stem. 'Dat is Delia Zopas, de vriendin van het slachtoffer,' zei de tanige verpleger onzeker. De dokter keek hem een lange tijd zwijgend aan alvorens hij zijn aandacht weer op mij richtte. In de tussentijd had ik mijn blik nog steeds niet van mijn vriendin afgewend. 'Ik begrijp dat dit moeilijk voor je is, maar toch moet ik je even spreken,' hij legde zijn hand weer op mijn schouder. Ik probeerde weg te kijken van mijn vriendin, maar mijn poging was tevergeefs. De dokter greep mijn schouder steviger vast, pakte vervolgens mijn pols en trachtte me bij het lijk vandaan te trekken. Ik verzette me tegen zijn kracht. Nee! Ik wou niet weggaan! 'Rustig maar!' Riep de dokter geïrriteerd. Ik probeerde me uit zijn greep te bevrijden, maar voordat dat kon lukken was een andere dokter al naar me toegesneld en hielp de andere dokter me bij mijn vriendin weg te trekken. Paniek nam de controle over mijn lichaam. 'Nee!' Ik had mijn stem eindelijk hervonden. Vele lijkonderzoekers en politiemensen keken gestoord om. 'Nee!' Herhaalde ik. 'Arizona! ARIZONA!' Ik bleef de naam van mijn vriendin herhalen, alsof ik verwachtte dat ze elk moment uit de dood kon opstaan en me met haar gewoonlijk vrolijke glimlach aan zou kijken om me gerust te stellen. Helaas gebeurde dat niet. Eindelijk begon ik alles te beseffen. Ze was dood. Ze zou niet meer terugkeren. Ik zou haar nooit meer zien glimlachen. Ze was weg. Ze was heengegaan. Mijn ogen werden vochtig en het duurde niet lang alvorens de tranen uit mijn ogen gleden. 'Rustig maar,' suste een van de dokters me. Ze ontnamen me het zicht tot Arizona, en ik maakte een tevergeefse poging een glimp van haar op te vangen. Toen ze me uiteindelijk het huis hadden uitgetrokken kwam ik lichtelijk tot bedaren, maar nu drong de schok pas echt tot me door. Zodra de dokters me loslieten zakte ik hysterisch schreeuwend door mijn knieën en sloeg mijn handen huilend voor mijn gezicht. Het duurde een lange tijd voordat mijn tranen op waren en ik haalde mijn handen trillend van mijn gezicht. De dokter die me eerder gevraagd had mee te komen keek me geduldig aan, en hurkte bij me neer toen hij merkte dat ik rustiger was geworden. 'Gaat het al wat beter?' Vroeg hij vriendelijk. Ik gaf geen antwoord. Natuurlijk ging het niet beter met me. Wat een stomme vraag. Als ik niet verlamd was door de schok had ik hem geslagen. 'Ik weet dat dit pijnlijk voor je is, maar toch moet ik je enkele vragen stellen,' zei de man weer. Ik zei nog steeds niets. 'Wanneer heb je haar, voordat je haar hier aantrof, voor het laatst gezien?' Vroeg hij ongestoord. Ik trok mijn mond open, maar de woorden bleven haperen in mijn keel. De man keek me geduldig aan. 'G-gisteren,' wist ik er uiteindelijk uit te krijgen. De man noteerde iets in een klein notitieboekje. 'En hoe was haar conditie toen?' Ik keek hem zwijgend aan. Wat bedoelde hij? 'Gedroeg ze zich vreemd?' Verduidelijkte de man zijn vraag. Ik knikte zwak, maar voor de man een volgende vraag kon stellen zei ik: 'Ze was stil.' De dokter keek me niet begrijpend aan. 'Ze is nooit stil,' vervolgde ik. 'Ze zei haast niets, bewoog ook haast niet en keek enkel nietszienend voor zich uit. Ook antwoordde ze niet op mijn vragen en ze at niets. Ze zei enkel dat ze slaperig was. Toch wou ze niet gaan slapen,' de man knikte. 'En waarom contacteerde je de dokter niet?' Vroeg hij. 'Ik wou het wel doen, maar Arizona hield me tegen. Ze zei dat er niets mis met haar was, en nu -,' ik snikte zacht. 'Ik had niet naar haar moeten luisteren,' de man keek me gespannen aan en trok me vervolgens voorzichtig aan. 'Bedankt. Ik zal je niet meer tot last zijn,' hij wou het huis weer inlopen, maar ik had zijn hand vastgegrepen en hield hem tegen. Was het dit? Verdacht hij me niet voor een moord, ofzo? Tenzij - 'Mag ik nog iets vragen voor je gaat?' Vroeg ik onzeker, nog steeds trillend. De dokter wierp me een vragende blik toe. 'Wat was haar doodsoorzaak?' Vroeg ik, waarbij de dokter zijn gezicht betrok. 'Ik weet het niet zeker,' zei hij. 'Maar wat heb je ontdekt?' Drong ik aan. 'Ze is gestorven aan Anemie,' zei de dokter na een korte stilte. Ik kende het wel. Een ander woord voor bloedarmoede. 'Wat is het probleem dan?' Vroeg ik met een bevende stem. De dokter aarzelde overnieuw voordat hij antwoordde. 'Ze heeft geen verwondingen of inwendige bloedingen,'

Waarschijnlijk hebben jullie aan de hand van deze Intro nog steeds geen idee waar dit spel over gaat, dus geef ik zoals gewoonlijk even een nader woordje uitleg. Allereerst spelen jullie zoals gewoonlijk een F en een M. Jullie wonen in een verlaten dorp. Het wordt omringd door de bergen en bossen, of zoals sommigen het noemen. Het wordt omringd door de dood. Ja, lekker dan. Daar zijn jullie nog steeds niets meer. Het komt erop neer dat jullie in een verlaten dorp wonen. Het dorp bestaat uit platte land en enkele huisjes en heeft de vorm van een lange, smalle driehoek. In dat dorp is één school, maar om naar de stad te gaan moet je een lange reis van drie uur maken te voet, wat zo ongeveer een uur met de auto is. Helaas zijn er daar weinig of geen auto's, dus je kan het best met de bus trekken, die er om de zoveel tijd langskomt. Nu, jullie persoontjes haten het dorp. Ze willen dan ook zo snel mogelijk weg uit die verlaten plaats en dromen over een opleiding in een universiteit in de stad. Voor de F-persoontjes, jullie dus, is er echt niets leuk aan het dorp waar ze wonen, behalve twee dingen. Allereerst tonen jullie een grote bewondering voor het moderne landhuis aan de rand van het dorp, gelegen op een kleine heuvel. Het is echter al jaren verlaten. Het 2de voordeel in het dorpje is dat de jongen waar jullie een huge crush op hebben (voor iedereen iemand anders, en die crush wordt ook door jullie gespeeld) daar ook woont. Helaas - je hebt al vaak geprobeerd contact met hem te leggen, maar hij negeert je. Sterker nog; hij koestert een grote haat voor jullie, dit echter zonder reden. Toch ben je te koppig om hem met rust te laten. Je probeert nog steeds vaak contact met hem te leggen en daarbij stalk je hem ook vaak. Je weet namelijk waar hij woont en gaat vaak naar zijn huis om je tussen de struiken te verbergen voor zijn raam, wat hij regelmatig opent om naar buiten te kijken. De jongen weet echter van je aanwezigheid af en sluit het raam weer zodra hij merkt dat je kijkt. Op een dag trekt er een familie uit de stad in het grote landhuis. Het gezin bestaat uit een jonge, knappe bediende, een meester, een meesteres en een dochter. Ze blijken nogal vreemde, maar toch chique mensen te zijn. Toch vertonen ze zich niet vaak onder het gewone volk, en het dochtertje al helemaal niet. Ze heeft een speciale afwijking waardoor ze zich alleen 's nachts mag vertonen. Ze is nog erg jong, misschien een jaar of 9. Maar dus - misschien een dag later wordt er een dode aangetroffen in haar huis. Ze was al oud, en was aan een natuurlijke dood gestorven. Het interesseert je niet. Je leeft onder oude mensen, en die moeten toch vroeg of laat sterven. Who cares? Maar twee dagen later worden er opnieuw twee mensen dood aangetroffen in hun huis, en een dag later ook weer iemand. Het zijn nog steeds allemaal oude mensen, dus veel maakt het niet uit. Het enige verband wat ze blijken te hebben is dat het bij hun allen allemaal begon met een gewone verkoudheid. Ondertussen neemt je interesse naar de bewoners van het landhuis toe, en uiteindelijk neem je een besluit. Je gaat ze uit nieuwsgierigheid opzoeken. Nu springt het perspectief even over tot dat van de jongens, die jullie ook spelen. Diezelfde avond worden je ouders gebeld door de ouders van het meisje waar je zo'n grote afkeer voor koestert. Ze blijkt vermist te zijn, en er wordt een zoektocht ingeschakeld. De zoektocht vindt plaats in het bos, nabij het grote landhuis. Daar werd ze echter voor het laatst gezien. De zoektocht neemt een volledige nacht in beslag, maar de volgende ochtend wordt haar lichaam eindelijk gevonden. Ze leeft nog, wat jou eigenlijk niet veel interesseert, maar is waarschijnlijk gewoon in een kleine, uitgedroogde beek gevallen en heeft het bewustzijn verloren. Wanneer ze bijkomt gedraagt ze zich vreemd, wat jou nog steeds niet kan interesseren. De dokters stellen valt dat ze ongedeerd is, op enkele insectenbeten na, maar dat ze aan Anemie leidt. Ze moet dus enkele dagen thuis blijven. In die twee dagen gaat haar toestand er erg op achteruit, maar dat weet jij natuurlijk niet. Pas wanneer je twee dagen later gebeld wordt met de mededeling dat het meisje gestorven is kom je erachter. Ze is gestorven aan Anemie, maar het vreemde is dat ze geen verwondingen of inwendige bloedingen had. De doodsoorzaak is dus eigenlijk zo goed als onbekend. Nog steeds maakt het je niets uit. Nu heb je tenminste een zorg minder, en daarbij kan je nu je raam tenminste laten openstaan. De begrafenis vindt de volgende dag al plaats, en jij wordt gevraagd aanwezig te zijn. Met tegenzin ga je erheen. Daarna verstrijken de dagen weer, en het dodenaantal loopt op. Nog steeds is de doodsoorzaak onbekend. Maar jij hebt andere problemen aan je hoofd. Je voelt je namelijk onrustig worden. Als je 's avonds thuis voor je raam zit lijkt het alsof het meisje je nog steeds bekijkt door de struiken, en je denkt soms zelfs iemand te zien zitten. Toch ben je er zeker van dat iemand naar je kijkt. Je voelt telkens een lege, dode blik op je rusten. Je begint het raam 's avonds weer te sluiten. Er gebeuren zeer vreemde dingen. Je voelt nog vaak haar blik op je, je ziet nog vaak de glimlach die ze naar je glimlacht voor je en soms zie je iemand naar je kijken. Je nachtrust lijdt hier onder, want je droomt over het meisje. Uiteindelijk besluit je vaker bij je beste vriend te blijven slapen omdat je je niet meer kan ontspannen in je eigen huis. Maar daar gaat het niet veel beter. Op een nacht droom je zelfs over het meisje. Het loopt, samen met een andere schaduw, naar het huis van je vriend en loopt naar binnen. Haar lichaam ziet er dood uit, en haar ogen zijn onzichtbaar. Je kan je niet bewegen. Je kan niet schreeuwen. En plots ligt ze, langs het bed van je vriend, dood op de grond. Je wil wegrennen, maar nog steeds kan je je niet bewegen. Na een korte tijd staat ze op en liep naar je vriend toe. Ze buigt zich over hem en opent haar mond. Haar hoektanden zijn abnormaal scherp en langer als die van een normaal mens. Ze boort haar tanden in je vriend zijn pols. Je schreeuwt, en dan open je je ogen. Je wekt je vriend, maar die blijkt ongedeerd te zijn. Je besluit nog maar wat te slapen. De volgende dag komt je vriend niet naar school, wat je niet zo verbaasd omdat hij wel vaker spijbelt. Ook ben je redelijk verbaasd dat je geen last meer hebt van het onrustige gedrag. Je ziet de ogen van het meisje niet meer, je ziet haar zelfs niet meer voor haar raam. Niet sinds die droom. Enkele dagen later wanneer je je vriend gaat bezoeken zie je een dokter zijn huis instappen. De vader van je vriend houdt je op afstand en laat je het huis niet inlopen, maar uiteindelijk weet je toch naar binnen te glippen en zie je hem liggen. Levenloos. Je beseft dat de droom die je had gehad geen droom was. Het was echt. Zij had hem vermoord. Maar toch weet je het niet zeker. Ze gedroeg zich op die nacht als een vampier. Stel nu dat ze er inderdaad één is? Dat betekende dat ze niet meer in haar graf kon liggen. Je besluit op onderzoek uit te gaan en het meisje uit haar graf te graven. Die avond ga je nog van slag. Met een stevige schop trek je het bos in en graaf je het graf van het meisje op. Het neemt een lange tijd in beslag, maar uiteindelijk weet je de kist op te graven. Je vermoedens worden bevestigd. Het is leeg. Dus het meisje was een vampier, en ze had je vriend vermoord. En voordat ze vermist werd ging ze naar dat landhuis, waar die vreemde familie in woont. Is er een verband? En die insectenbeten die bij alle doden gesignaleerd werd, dat waren waarschijnlijk geen insectenbeten. Je afkeer naar haar wordt alleszins groter, maar voor je weg kan gaan uit het bos zie je een schaduw. Zijn ogen staren je indringend aan. Als je de schaduw nadert merk je dat het een al wat oudere jongen is. Je herkent hem. Hij is een van de doden. Was hij net zoals het meisje een vampier? Voor je het antwoord kan achterhalen valt hij je aan. Je slaat hem met je schop, waardoor hij op de grond valt. Je voelt aan zijn pols. Dood. Maar hij was al dood toen hij je aanval. Dit was dus inderdaad een vampier. Je besluit hem in het graf van het meisje te gooien en loopt weg uit het bos. Blijkbaar hadden de vampiers het nu op jou gemunt. De volgende morgen is het lichaam van de vampier verdwenen. Maar je weet nu dat de vampieren achter jou aanzitten. Je beslist jacht te maken op de vampieren en het dorp te beschermen voor hen. Maar het is moeilijker als verwacht. Vooral als je achterhaalt dat je beste vriend op je jaagt. En hoe zit het met dat meisje? Jaagt zij op je, of beschermt ze je misschien? En wat als je misschien gebeten wordt? Maak je dan nog steeds jacht op de wezens? Maar kan je de dorst dan wel bedwingen? We'll see.
Ps; De meisjes en andere vampieren krijgen opdrachten van de inwoners van het landhuis.
Pss; De vampieren hebben de naam 'Shiki', vandaar de naam van de anime en titel.

Invullen Meisje
Naam: [Voor- en Achternaam]
Leeftijd: [15 ~ 17]
Geslacht: F
Uiterlijk:
Kracht: [Een kracht voor de vampier]
Extra:
Speelt:

Invullen Jongen
Naam: [Voor- en Achternaam]
Leeftijd: [16 ~ 18]
Geslacht: M
Uiterlijk:
Extra:
Speelt:

De Spelers:

Naam: Shizune Kuchiki
Leeftijd: 15
Geslacht: F
Uiterlijk: http://cartoongirl7.deviantart.com/gallery/#/dze1s2
Kracht: Fire ;]
Extra: Ze is zeer vredig en ontspannen persoontje. Ze verbergt echter haar verdriet nauwkeurig.
Speelt: Leenn

Naam: Yuuki Natsuno
Leeftijd: 17
Geslacht: M
Uiterlijk: http://browse.deviantart.com/?qh=&section=&global=1&q=S...
Extra: Hij is een erg vurig persoontje. Daarbij is hij ook erg standvastig en koppig. Hij kan meedogenloos, heethoofdig en gewelddadig overkomen.
Speelt: Leenn

Naam: Rocky Hitters
Leeftijd: 16
Geslacht: F
Uiterlijk: http://browse.deviantart.com/?qh=&section=&global=1&q=g...
Kracht: Gedaanteveranderen
Extra: Ehh-
Speelt: BRUINE Floor (a)

Naam: Cross Teabing [Ja, dat komt uit de Da Vinci Code, maar ik kon niets verzinnen xd]
Leeftijd: 17
Geslacht: M
Uiterlijk: http://browse.deviantart.com/manga/?q=Cross#/d2n4k3y
Extra: ehh-
Speelt: Floor

Laatste Rea's:

Het was midden in de nacht. Shizune was voor de ogen van Cross gestorven, die nu naar het huis van Rocky belde. Daar sliepen Yuuki en Rocky nog, maar Yuuki werd wakker en nam de telefoon op. Cross meldde geschokt aan Yuuki dat Shizune was gestorven en Ty reageerde daar gekweld op dat hij de ambulance moest bellen en vervolgens Shizune's ouders moest wekken.

[xHolyPoepiesaus]

Cross
'Ik weet niet waar haar ouders slapen' Zei hij, alsof dat het enige was wat hij op dit moment kon bedenken.

[xFairytale]

Yuuki
'Probeer de kamers,' zei hij.

[xHolyPoepiesaus]

Cross
Hij knikte. 'Doei' Mompelde hij en hing op, waarna hij heel even naar de telefoon bleef kijken voor hij op zoek ging naar haar ouders.

[xFairytale]

Yuuki
Hij keek nog een lange tijd naar de telefoon voordat hij die neerlegde. Hij keek om naar Rocky en nam weer op de stoel die aan haar bed stond plaats. Hij zou er alles aan doen om haar tenminste in leven te houden.

[xHolyPoepiesaus]

Cross en Rocky
Hij klopte op de eerste deur die hij zag en opende deze, maar zag vervolgens alleen een lege keuken. Hij sloot de deur weer zonder moeite te nemen niet te veel geluid te maken en probeerde een volgende.
Haar ogen schoten plotseling open en ze kon nog net haar gezicht in het kussen drukken voor ze het uitgilde van de pijn.

[xFairytale]

Bij Shizune was er wel meer tijd tussen, hé -.-

[xHolyPoepiesaus]

Nou en xd

[xFairytale]

Teme --

Yuuki
Hij sperdde zijn ogen wijder open en sprong overeind. 'Rocky!'

[xHolyPoepiesaus]

Cross en Rocky
Toen hij achter de volgende deur de slaapkamer van Shizune's ouders vond schraapte hij zijn keel en klopte nog eens op de deur.
Ze klemde haar vuisten om het bedlaken en slaakte opnieuw een gesmoorde kreet.