Cross
Hij stond buiten het bos en kon zichzelf er niet van weerhouden te ijsberen. Waar bleef Shizune? Het had er niet uit gezien alsof ze zich zou redden. Cross begreep niet eens waarom het zo aan hem knaagde. Hij had haar helemaal nooit gemogen. Gepaard met een gefrustreerde zucht liet hij zijn hand door zijn haren glijden. Een paar tellen later nam hij een besluit en draaide zich om. Hij kon onmogelijk naar huis nu hij wist wat er allemaal in dat bos gebeurde.
Rocky en Touru
Toen het lange tijd stil was, draaide ze haar hoofd om een zo vluchtig mogelijke blik op Yuuki te werpen, waardoor ze de schaduwen zag. Haar gezicht leek meteen nog een toon bleker te worden. 'Nee,' fluisterde ze hees en zocht met haar ogen de omgeving af tot ze Sunako zag. Ook al wist ze dat ze geen kans maakte tegenover Sunako (laat staan tegenover Sunako én Tatsumi), toch trok ze haar bovenlip op en liet ze een sissend geluid horen. Ze viel echter verbaasd stil tot Yuuki's woorden tot haar doordrongen. Je komt niet aan Rocky of een van mijn andere vrienden. Haar blik gleed naar Yuuki en ze slikte onwillekeurig. Of een van mijn andere vrienden? Zag hij haar echt als een vriend, na al die jaren dat hij haar zo gehaat had? Ondanks de hele situatie voelde ze hoe haar hart iets sneller ging kloppen.
Touru keek opnieuw verbijsterd naar Yuuki. Hoe kon het dat hij Rocky ineens een van zijn vrienden noemde? Hij begreep er niets van, maar besloot dat er later nog genoeg tijd was om hem om uitleg te vragen. Nadat ze dit afgehandeld had. Hij zette nog een stap dichter naar Yuuki en spande zijn spieren op. 'Hou op met onzin praten, Yuuki,' zei hij. 'Niemand doet jou iets aan.' Na die woorden dook hij - met meer moed dan hij eigenlijk voelde - op Sunako af.
Stefan
Zijn blik bleef op wantrouwen staan, maar hij bewoog niet toen ze naar hem toe kwam lopen. Toen ze over Rocky en Yuuki begon lukte het hem pas wat te ontspannen, al begreep hij niet waarom het idee dat Rocky veilig was hem nog gerust stelde. Ze was een monster geworden. Net als Shizune. Hij perste zijn lippen op elkaar toen hij voelde hoe koud haar huid aanvoelde, maar het lukte hem zijn woorden binnen te houden.
Shiki ~
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Tatsumi, Sunako, Yuuki en Shizune
Tatsumi had zijn armen achter zijn hoofd gevouwen en keek met een geamuseerde grijns toe. 'Waarom lach je?' vroeg Sunako Tatsumi met een strenge blik. 'Je zus veroorzaakt voortdurend problemen, en jij lacht?' De woorden kwamen er duidelijk geïrriteerd uit. Yuuki luisterde met een verbaasde frons naar Sunako? 'Huh?' vroeg hij, de pijn in zijn ledematen negerend. Hij wou net achterom kijken, toen Touru richting het meisje schoot. 'W-wacht!' riep Yuuki hem nog na, maar het had geen zin. Sunako, overvallen door de onverwachte aanval van de nieuwe vampier, deinsde achteruit. Daardoor bewogen de schaduwen ook mee, en werd Yuuki ongewild tegen een boom aan gesmeten, voor de schaduwen zich terug trokken. 'Godver-,' vloekte hij, vlak voor hij in elkaar zakte. Shizune had met een verwarde blik toegekeken. Waar hadden ze het over? Zodra Touru de aanval echter inzette, liet ze Stefan los. 'Ik ben zo terug,' beloofde ze hem, vlak voor ze naar voren schoot. 'Touru, neem Sunako! Ik neem Kaito. Rocky, maak dat je hier weg komt met Yuu-,' 'TATSUMI!' gilde het jonge meisje, en overstemde de woorden van Shizune. Yuuki was kreunend overeind gekomen, en leunde zwaar tegen de boom aan. 'Wie is Tatsumi?' vroeg hij zich luidop af. Shizune was midden in haar aanval tot stilstand gekomen, en keek om naar Sunako. 'Tatsumi?' herhaalde ze. Yuuki keek Shizune met gefronsd voorhoofd aan. Hoe was zij hier opeens gekomen? Hij wou haar net met een droge opmerking begroeten, toen hij Tatsumi opmerkte. 'Shizune, kijk ui-,' Maar het was reeds te laat. Tatsumi was naar voren gesprongen, richting Shizune, die zich veel te traag omdraaide. De vuist kwam veel te snel in haar maag terecht, en ze vloog tegen de grond. Tatsumi boog zich over haar heen, zijn blik verbeten. Yuuki schoot naar voren, richting Tatsumi, maar die stootte hem zonder enige moeite opzij, tegen een boom aan. Yuuki kreunde luid. 'In mijn hoofd had het er beter uit gezien.' bekende hij, voor hij zich met moeite overeind duwde. Shizune keek de jongen die zich over haar heen boog met lege ogen aan. 'Tatsumi?' fluisterde ze weer, waarna ze haar hand naar zijn gezicht uitstak, en zijn wang aaide. Tatsumi trok zijn hoofd met een ruk terug en trapte Shizune in haar maag, die ineen kromp.
Tatsumi had zijn armen achter zijn hoofd gevouwen en keek met een geamuseerde grijns toe. 'Waarom lach je?' vroeg Sunako Tatsumi met een strenge blik. 'Je zus veroorzaakt voortdurend problemen, en jij lacht?' De woorden kwamen er duidelijk geïrriteerd uit. Yuuki luisterde met een verbaasde frons naar Sunako? 'Huh?' vroeg hij, de pijn in zijn ledematen negerend. Hij wou net achterom kijken, toen Touru richting het meisje schoot. 'W-wacht!' riep Yuuki hem nog na, maar het had geen zin. Sunako, overvallen door de onverwachte aanval van de nieuwe vampier, deinsde achteruit. Daardoor bewogen de schaduwen ook mee, en werd Yuuki ongewild tegen een boom aan gesmeten, voor de schaduwen zich terug trokken. 'Godver-,' vloekte hij, vlak voor hij in elkaar zakte. Shizune had met een verwarde blik toegekeken. Waar hadden ze het over? Zodra Touru de aanval echter inzette, liet ze Stefan los. 'Ik ben zo terug,' beloofde ze hem, vlak voor ze naar voren schoot. 'Touru, neem Sunako! Ik neem Kaito. Rocky, maak dat je hier weg komt met Yuu-,' 'TATSUMI!' gilde het jonge meisje, en overstemde de woorden van Shizune. Yuuki was kreunend overeind gekomen, en leunde zwaar tegen de boom aan. 'Wie is Tatsumi?' vroeg hij zich luidop af. Shizune was midden in haar aanval tot stilstand gekomen, en keek om naar Sunako. 'Tatsumi?' herhaalde ze. Yuuki keek Shizune met gefronsd voorhoofd aan. Hoe was zij hier opeens gekomen? Hij wou haar net met een droge opmerking begroeten, toen hij Tatsumi opmerkte. 'Shizune, kijk ui-,' Maar het was reeds te laat. Tatsumi was naar voren gesprongen, richting Shizune, die zich veel te traag omdraaide. De vuist kwam veel te snel in haar maag terecht, en ze vloog tegen de grond. Tatsumi boog zich over haar heen, zijn blik verbeten. Yuuki schoot naar voren, richting Tatsumi, maar die stootte hem zonder enige moeite opzij, tegen een boom aan. Yuuki kreunde luid. 'In mijn hoofd had het er beter uit gezien.' bekende hij, voor hij zich met moeite overeind duwde. Shizune keek de jongen die zich over haar heen boog met lege ogen aan. 'Tatsumi?' fluisterde ze weer, waarna ze haar hand naar zijn gezicht uitstak, en zijn wang aaide. Tatsumi trok zijn hoofd met een ruk terug en trapte Shizune in haar maag, die ineen kromp.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Stefan
Hij staarde een beetje geschokt naar het tafereel dat zich voor hen afspeelde. Tot zijn ergernis voelde hij hoe de bezorgdheid om Rocky zich op de achtergrond begon te ontwikkelen. Hij hoorde zich geen zorgen meer om haar te maken, hij moest haar als dood leren te zien. Hij opende zijn mond om iets tegen Shizune te zeggen, toen ze hem al onderbrak voor hij echt begonnen was. 'Wacht, wat? Wat ga je-,' begon hij verward, maar voor hij zijn vraag af kon maken dook ze naar voren, achter hun kleine schuilplek vandaan. Hij vloekte gedempt, ervan overtuigd dat dit op niets goeds uit zou lopen. En ja hoor, zoals hij voorspeld had werd Shizune binnen een paar tellen al op de grond gegooid. Zijn vingers jeukten en zijn voeten brandden, alsof zijn lichaam onafhankelijk van zijn hoofd overwoog om zich ook in de strijd te gooien. Stefan wist echter heel goed dat hij geen enkele kans maakte tegen wat-ze-ook-waren.
Touru en Rocky
Zodra Sunako naar achteren deinsde hervond Touru binnen een paar tellen zijn evenwicht. Er zaten dus toch nog wat pluspunten aan dat hele vampier-zijn, dacht hij lichtjes opgelucht. Toen hij Yuuki echter hoorde vloeken, draaide hij zich meteen geschrokken om. Voor hij echter naar hem toe kon lopen kwam Shizune tevoorschijn. 'Huh? Waar kom jij vandaan?' vroeg hij verward, een paar tellen voor haar woorden tot hem doordrongen. Hij slikte de denkbeeldige brok in zijn keel weg, schraapte zijn moed bij elkaar en dook voor een tweede keer op Sunako af. Hij dacht maar zo: technisch gezien was hij toch al dood, dus veel erger kon het niet worden. Bovendien zette hij nu zijn geheime wapen in. Een paar dagen geleden had hij ontdekt dat hij snel was, sneller zelfs dan de andere vampieren. Omdat hij vanaf het begin aan al niemand vertrouwde, had hij zijn mond gehouden. Nu bleek dat mooi van pas te komen, want hij wist dat Sunako zijn snelle aanval niet aan zou zien komen, noch de krachtige slag van zijn vuist in haar gezicht. Hij bleek namelijk ook sterker te zijn.
(Zooo, eventjes een kracht voor Touru bedacht :') )
Ze hapte geschrokken naar adem toen ze zag hoe Yuuki met een harde knal tegen de boom aangeslingerd werd. Ze schoot op hem af, maar bleef vervolgens op een kleine afstand van hem staan, bang voor wat er zou gebeuren met haar lichaam nu ze wist hoe het voelde om hem te kussen. Ze wilde hem net vragen of hij oké was, toen hij zonder waarschuwing op Tatsumi af rendde betrok haar gezicht. 'Idioot, waar ben je mee bezig?' viel ze naar hem uit voor ze zichzelf in kon houden. Ze snelde op hem af en greep hem bij zijn arm vast. 'Probeer dat alsjeblieft niet nog een keer,' zei ze ademloos en klemde haar vingers nog iets steviger om zijn arm, alsof ze zichzelf ervan wilde verzekeren dat hij nog steeds echt was en hier voor haar lag. 'We moeten gaan,' mompelde ze vervolgens, vooral tegen zichzelf, gezien haar gedachten nu al af leken te dwalen naar zijn lippen en zijn ogen en zijn hele lichaam.
Cross
Hij was begonnen met een rustig wandeltempo, maar al snel merkte hij dat dat verandert was in een sprint. Het enige waar hij aan kon denken was dat hij Shizune alleen dat bos in had laten lopen en dat hij zich verantwoordelijk zou voelen voor wat er ook met haar zou gebeuren. Godzijdank had hij de gewoonte minstens één keer per week naar de sportschool te gaan weer opgepakt, anders had hij het nooit volgehouden het hele stuk te rennen. Ergens in de verte hoorde hij iemand roepen en hij legde zijn tempo nog iets hoger tot Shizune en Tatsumi in zijn beeld verschenen. Hij zag nog net hoe Shizune haar hand naar zijn wang uitstak voor hij zich afzette en naar voren sprong om zijn vuist in Tatsumi's zij te gooien.
Hij staarde een beetje geschokt naar het tafereel dat zich voor hen afspeelde. Tot zijn ergernis voelde hij hoe de bezorgdheid om Rocky zich op de achtergrond begon te ontwikkelen. Hij hoorde zich geen zorgen meer om haar te maken, hij moest haar als dood leren te zien. Hij opende zijn mond om iets tegen Shizune te zeggen, toen ze hem al onderbrak voor hij echt begonnen was. 'Wacht, wat? Wat ga je-,' begon hij verward, maar voor hij zijn vraag af kon maken dook ze naar voren, achter hun kleine schuilplek vandaan. Hij vloekte gedempt, ervan overtuigd dat dit op niets goeds uit zou lopen. En ja hoor, zoals hij voorspeld had werd Shizune binnen een paar tellen al op de grond gegooid. Zijn vingers jeukten en zijn voeten brandden, alsof zijn lichaam onafhankelijk van zijn hoofd overwoog om zich ook in de strijd te gooien. Stefan wist echter heel goed dat hij geen enkele kans maakte tegen wat-ze-ook-waren.
Touru en Rocky
Zodra Sunako naar achteren deinsde hervond Touru binnen een paar tellen zijn evenwicht. Er zaten dus toch nog wat pluspunten aan dat hele vampier-zijn, dacht hij lichtjes opgelucht. Toen hij Yuuki echter hoorde vloeken, draaide hij zich meteen geschrokken om. Voor hij echter naar hem toe kon lopen kwam Shizune tevoorschijn. 'Huh? Waar kom jij vandaan?' vroeg hij verward, een paar tellen voor haar woorden tot hem doordrongen. Hij slikte de denkbeeldige brok in zijn keel weg, schraapte zijn moed bij elkaar en dook voor een tweede keer op Sunako af. Hij dacht maar zo: technisch gezien was hij toch al dood, dus veel erger kon het niet worden. Bovendien zette hij nu zijn geheime wapen in. Een paar dagen geleden had hij ontdekt dat hij snel was, sneller zelfs dan de andere vampieren. Omdat hij vanaf het begin aan al niemand vertrouwde, had hij zijn mond gehouden. Nu bleek dat mooi van pas te komen, want hij wist dat Sunako zijn snelle aanval niet aan zou zien komen, noch de krachtige slag van zijn vuist in haar gezicht. Hij bleek namelijk ook sterker te zijn.
(Zooo, eventjes een kracht voor Touru bedacht :') )
Ze hapte geschrokken naar adem toen ze zag hoe Yuuki met een harde knal tegen de boom aangeslingerd werd. Ze schoot op hem af, maar bleef vervolgens op een kleine afstand van hem staan, bang voor wat er zou gebeuren met haar lichaam nu ze wist hoe het voelde om hem te kussen. Ze wilde hem net vragen of hij oké was, toen hij zonder waarschuwing op Tatsumi af rendde betrok haar gezicht. 'Idioot, waar ben je mee bezig?' viel ze naar hem uit voor ze zichzelf in kon houden. Ze snelde op hem af en greep hem bij zijn arm vast. 'Probeer dat alsjeblieft niet nog een keer,' zei ze ademloos en klemde haar vingers nog iets steviger om zijn arm, alsof ze zichzelf ervan wilde verzekeren dat hij nog steeds echt was en hier voor haar lag. 'We moeten gaan,' mompelde ze vervolgens, vooral tegen zichzelf, gezien haar gedachten nu al af leken te dwalen naar zijn lippen en zijn ogen en zijn hele lichaam.
Cross
Hij was begonnen met een rustig wandeltempo, maar al snel merkte hij dat dat verandert was in een sprint. Het enige waar hij aan kon denken was dat hij Shizune alleen dat bos in had laten lopen en dat hij zich verantwoordelijk zou voelen voor wat er ook met haar zou gebeuren. Godzijdank had hij de gewoonte minstens één keer per week naar de sportschool te gaan weer opgepakt, anders had hij het nooit volgehouden het hele stuk te rennen. Ergens in de verte hoorde hij iemand roepen en hij legde zijn tempo nog iets hoger tot Shizune en Tatsumi in zijn beeld verschenen. Hij zag nog net hoe Shizune haar hand naar zijn wang uitstak voor hij zich afzette en naar voren sprong om zijn vuist in Tatsumi's zij te gooien.
People holding grudges should be holding hands.
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Yuuki, Sunako, Shizune, Tatsumi
Hij had zijn ogen stevig dichtgeknepen, waardoor hij Rocky niet onmiddellijk opmerkte. Met een vertrokken gezicht plaatste hij zijn gewicht enkele tellen op zijn linkervoet. Even maar, want zodra er een hevige pijn door zijn enkel schoot ontlastte hij zijn voet weer. Hij kon echter niet voorkomen dat hij een stap naar voren zette, waardoor hij opeens tegen Rocky aan stond. Zijn ogen schoten onmiddellijk behoedzaam open, gezien hij verwachtte dat het Tatsumi of eender wie was. Zodra hij Rocky echter herkende bracht hij er een vermoeide, maar bemoedigende glimlach uit. 'Het is geen breuk.' verzekerde hij haar, waarna hij met zijn hand de hare losmaakte, die zich om zijn arm had gesloten. Hij moest eerlijk toegeven dat, nu ze een wist hij veel wat was geworden, veel krachtiger was geworden. Maar ondanks dit zag ze er nog even kwetsbaar uit als voordien. Hij haalde voorzichtig een hand door haar haren. 'Ik geloof dat ik jullie enkel ophoud, niet?' vroeg hij, voor hij zich voorover boog en een zachte kus op haar lippen plaatste. 'Misschien kan je me beter eerst in veiligheid brengen, zodat jij Shizune kan helpen.'
Sunako was verder naar achter gesprongen in een zwakke poging Touru te ontwijken, waar ze uiteindelijk ook in slaagde. Schaduwen schoten naar voren en sloten zich om de ledematen van de jonge vampier, opdat hij zijn aanval niet verder kon zetten. 'Je hoort te gehoorzamen aan je meerderen.' siste ze minachtend voor, voor haar blik opzij gleed naar Shizune en Tatsumi. Daardoor viel haar blik per toeval op Cross, en haar gezicht betrok verder. 'Het wordt tijd dat we hier een einde aan maken.' mompelde ze.
Shizune keek geschrokken opzij toen ze geritsel hoorde, en nog voor de vuist van Cross Tatsumi kon raken dook ze voor hem in. Dat wou zeggen, ze sloeg haar armen om Tatsumi heen, opdat de vuist van Cross tegen haar aan kwam. Tatsumi deinsde van haar weg, en gooide zijn vuist in haar maag, waardoor ze tegen een boom op vloog. Met een luid gekreun zakte ze ineen. Tatsumi snoof minachtend, voor hij zich over Cross heen boog. 'Je had beter thuis kunnen blijven. Dan zou je nog leven.' grijnsde hij gemeen, voor hij de jongen bij zijn kraag vastgreep en naar zich toe trok. Daarna boog hij zich over de hals van Cross heen. Voor hij er echter in slaagde zijn tanden doorheen zijn hals te boren en van zijn bloed te drinken, trok Shizune hem achteruit, uit de handen van Tatsumi. 'Nee!' riep ze luid, maar huilend. 'Doe hem geen pijn. Doe elkaar verdomme geen pijn.' Ze kromp ineen, waarna ze hevig begon te snikken. Tatsumi trok zijn schouders hoog op, voor hij Cross aan de kant duwde en zijn voet krachtig in Shizune's maag gooide. Ze proestte wat bloed op, maar zakte toen ineen.
Zodra hij enkele vreemde geluiden hoorde, keek hij wantrouwig op, maar die vijandige houding zakte in elkaar toen hij Cross herkende. Wat deed hij hier? En wat was er precies aan de hand tussen die Kaito en Shizune? Hij scheurde zijn blik met tegenzin los van het drietal, met gespannen spieren. 'Ik red me wel. Je mag ingrijpen.' zei hij met een voorzichtige glimlach. Hij voelde zich er totaal niet lekker bij dat hij niets kon doen, maar in deze situatie zou hij enkel in de weg lopen.
'Dat is altijd wat ik aan je heb gehaten, Shizune.' sprak Tatsumi met een vertrokken gezicht, waardoor hij zijn voet nogmaals in haar maag gooide. 'Je bent een huilbaby.' Hij spuwde de woorden haast uit. Shizune had haar blik neergeslagen. 'Dat ontken ik niet.' fluisterde ze. 'Maar ik heb altijd naar je geluisterd. Ik heb me sterk gehouden, voor jou! Ik heb nooit gehuild, niet toen hij me mishandelde en niet toen hij me misbruikte. Ik ben altijd blijven glimlachen, en dat alleen omdat jij me dat vroeg!' Haar gefluister was overgegaan in geroep.
Hij had zijn ogen stevig dichtgeknepen, waardoor hij Rocky niet onmiddellijk opmerkte. Met een vertrokken gezicht plaatste hij zijn gewicht enkele tellen op zijn linkervoet. Even maar, want zodra er een hevige pijn door zijn enkel schoot ontlastte hij zijn voet weer. Hij kon echter niet voorkomen dat hij een stap naar voren zette, waardoor hij opeens tegen Rocky aan stond. Zijn ogen schoten onmiddellijk behoedzaam open, gezien hij verwachtte dat het Tatsumi of eender wie was. Zodra hij Rocky echter herkende bracht hij er een vermoeide, maar bemoedigende glimlach uit. 'Het is geen breuk.' verzekerde hij haar, waarna hij met zijn hand de hare losmaakte, die zich om zijn arm had gesloten. Hij moest eerlijk toegeven dat, nu ze een wist hij veel wat was geworden, veel krachtiger was geworden. Maar ondanks dit zag ze er nog even kwetsbaar uit als voordien. Hij haalde voorzichtig een hand door haar haren. 'Ik geloof dat ik jullie enkel ophoud, niet?' vroeg hij, voor hij zich voorover boog en een zachte kus op haar lippen plaatste. 'Misschien kan je me beter eerst in veiligheid brengen, zodat jij Shizune kan helpen.'
Sunako was verder naar achter gesprongen in een zwakke poging Touru te ontwijken, waar ze uiteindelijk ook in slaagde. Schaduwen schoten naar voren en sloten zich om de ledematen van de jonge vampier, opdat hij zijn aanval niet verder kon zetten. 'Je hoort te gehoorzamen aan je meerderen.' siste ze minachtend voor, voor haar blik opzij gleed naar Shizune en Tatsumi. Daardoor viel haar blik per toeval op Cross, en haar gezicht betrok verder. 'Het wordt tijd dat we hier een einde aan maken.' mompelde ze.
Shizune keek geschrokken opzij toen ze geritsel hoorde, en nog voor de vuist van Cross Tatsumi kon raken dook ze voor hem in. Dat wou zeggen, ze sloeg haar armen om Tatsumi heen, opdat de vuist van Cross tegen haar aan kwam. Tatsumi deinsde van haar weg, en gooide zijn vuist in haar maag, waardoor ze tegen een boom op vloog. Met een luid gekreun zakte ze ineen. Tatsumi snoof minachtend, voor hij zich over Cross heen boog. 'Je had beter thuis kunnen blijven. Dan zou je nog leven.' grijnsde hij gemeen, voor hij de jongen bij zijn kraag vastgreep en naar zich toe trok. Daarna boog hij zich over de hals van Cross heen. Voor hij er echter in slaagde zijn tanden doorheen zijn hals te boren en van zijn bloed te drinken, trok Shizune hem achteruit, uit de handen van Tatsumi. 'Nee!' riep ze luid, maar huilend. 'Doe hem geen pijn. Doe elkaar verdomme geen pijn.' Ze kromp ineen, waarna ze hevig begon te snikken. Tatsumi trok zijn schouders hoog op, voor hij Cross aan de kant duwde en zijn voet krachtig in Shizune's maag gooide. Ze proestte wat bloed op, maar zakte toen ineen.
Zodra hij enkele vreemde geluiden hoorde, keek hij wantrouwig op, maar die vijandige houding zakte in elkaar toen hij Cross herkende. Wat deed hij hier? En wat was er precies aan de hand tussen die Kaito en Shizune? Hij scheurde zijn blik met tegenzin los van het drietal, met gespannen spieren. 'Ik red me wel. Je mag ingrijpen.' zei hij met een voorzichtige glimlach. Hij voelde zich er totaal niet lekker bij dat hij niets kon doen, maar in deze situatie zou hij enkel in de weg lopen.
'Dat is altijd wat ik aan je heb gehaten, Shizune.' sprak Tatsumi met een vertrokken gezicht, waardoor hij zijn voet nogmaals in haar maag gooide. 'Je bent een huilbaby.' Hij spuwde de woorden haast uit. Shizune had haar blik neergeslagen. 'Dat ontken ik niet.' fluisterde ze. 'Maar ik heb altijd naar je geluisterd. Ik heb me sterk gehouden, voor jou! Ik heb nooit gehuild, niet toen hij me mishandelde en niet toen hij me misbruikte. Ik ben altijd blijven glimlachen, en dat alleen omdat jij me dat vroeg!' Haar gefluister was overgegaan in geroep.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Rocky, Touru, Cross
Toen hij haar eerst niet leek op te merken en een wankele stap naar voren zette, wilde ze in een reflex achteruit deinzen, bang voor wat hij nu weer voor hatelijke opmerking zou maken. Toen hij in plaats daarvan naar haar glimlachte, bleef ze versuft staan. Ze had amper door dat ze hem nog steeds bij zijn arm vast hield, die ze nu nog steviger vast greep. 'Oh,' mompelde ze verward toen ze zijn vingers op haar hand voelde en ze liet hem los. 'Ik wilde niet- ik,' stotterde ze. Alles wat ze nog had willen zeggen was meteen uit haar hoofd verdwenen toen hij een zachte kus op haar lippen drukte. Ze hapte naar adem en zette een kleine stap achteruit. 'Wat is- waar ben je mee bezig?' vroeg ze hem, niet zeker of ze boos of blij moest zijn. Al die jaren dat ze hem gekend had, had hij zich als een ware klootzak naar haar gedragen en nu deed hij ineens als de Yuuki waarvan ze wist dat die er al die tijd gezeten had. Ze had alleen nooit gedacht dat hij die kant van zichzelf aan haar zou laten zien. 'Ik kan je naar Cross br-,' begon ze, toen de net genoemde jongen plotseling uit de bosjes kwam springen. Ze opende haar mond, klapte hem dicht en liet hem vervolgens weer openvallen. Dat hoorde vast niet bij het plan.
Hij grimaste toen Sunako alsnog zijn aanval wist te ontwijken. Toen de schaduwen tevoorschijn komen was hij zelf net te laat om zich terug te kunnen trekken. Hij perste zijn lippen op elkaar en liet een spottend gesnuif horen toen ze zei dat hij haar hoorde te gehoorzamen. 'Wil je weten hoe vaak ik die woorden tegen Yuuki heb gebruikt?' vroeg hij. 'Het werkt nog steeds niet, geloof ik.' De grimas op zijn gezicht werd nog iets groter toen hij Cross zag. Wat een idioot.
Net toen hij dacht dat hij Tatsumi zou raken sloeg Shizune beschermend haar armen om haar heen en hij vloekte. 'Waar ben je verdomme mee bezig?' viel hij uit, al was hij zich er sterk van bewust dat hij zelf ook niet erg verstandig bezig was. Tatsumi gooide Shizune aan de kant en Cross perste zijn lippen kwaad op elkaar. De vastberaden blik in zijn ogen kromp echter toch een klein beetje toen Tatsumi zich over hem heen boog. 'Nouja, we gaan allemaal toch een keer dood, niet?' vroeg hij, waarbij het hem lukte nonchalant te klinken. Net toen hij zijn knie omhoog gooide om Tatsumi een trap te verkopen trok iemand hem opzij en raakte zijn knie niets anders dan lucht. Hij wist nog net zijn evenwicht te bewaren toen Shizune hem zonder waarschuwing weer losliet, maar dat bleek voor niets geweest. Tatsumi duwde hem namelijk opzij en hij viel alsnog op de grond. Hij gromde gedempt voor hij weer overeind kwam, dit keer met een grote, zware tak in zijn handen. Voor hij echter naar Tatsumi uit kon halen stond Rocky voor hem en ze sloeg de tak uit zijn handen. 'Maak jezelf nuttig en help Yuuki het bos uit,' zei ze, maar slaagde er niet in haar stem ervan te weerhouden te gaan trillen. Vervolgens draaide ze zich om naar Tatsumi en Shizune. Ze haalde diep adem, sloot haar ogen en probeerde zich te concentreren. Haar maag trok samen toen ze de huid van haar arm weg voelde smelten en het bot langzaam van vorm en uiteindelijk zelfs van materiaal veranderde. Toen ze haar ogen weer opende zat er een groot zwaard op de plek van haar onderarm. Het was wat zwaarder dan de sabel waar ze normaal mee oefende en het evenwicht lag anders, maar ze ging ervan uit dat dat weinig uitmaakte. Ze perste haar lippen op elkaar en dook vervolgens met een dodelijke precisie op Tatsumi af.
Ja, ik weet dat vampiers niet dood kunnen gaan enzo, maar ik wilde stiekem die uitdrukking al best lang een keer gebruiken x]
Toen hij haar eerst niet leek op te merken en een wankele stap naar voren zette, wilde ze in een reflex achteruit deinzen, bang voor wat hij nu weer voor hatelijke opmerking zou maken. Toen hij in plaats daarvan naar haar glimlachte, bleef ze versuft staan. Ze had amper door dat ze hem nog steeds bij zijn arm vast hield, die ze nu nog steviger vast greep. 'Oh,' mompelde ze verward toen ze zijn vingers op haar hand voelde en ze liet hem los. 'Ik wilde niet- ik,' stotterde ze. Alles wat ze nog had willen zeggen was meteen uit haar hoofd verdwenen toen hij een zachte kus op haar lippen drukte. Ze hapte naar adem en zette een kleine stap achteruit. 'Wat is- waar ben je mee bezig?' vroeg ze hem, niet zeker of ze boos of blij moest zijn. Al die jaren dat ze hem gekend had, had hij zich als een ware klootzak naar haar gedragen en nu deed hij ineens als de Yuuki waarvan ze wist dat die er al die tijd gezeten had. Ze had alleen nooit gedacht dat hij die kant van zichzelf aan haar zou laten zien. 'Ik kan je naar Cross br-,' begon ze, toen de net genoemde jongen plotseling uit de bosjes kwam springen. Ze opende haar mond, klapte hem dicht en liet hem vervolgens weer openvallen. Dat hoorde vast niet bij het plan.
Hij grimaste toen Sunako alsnog zijn aanval wist te ontwijken. Toen de schaduwen tevoorschijn komen was hij zelf net te laat om zich terug te kunnen trekken. Hij perste zijn lippen op elkaar en liet een spottend gesnuif horen toen ze zei dat hij haar hoorde te gehoorzamen. 'Wil je weten hoe vaak ik die woorden tegen Yuuki heb gebruikt?' vroeg hij. 'Het werkt nog steeds niet, geloof ik.' De grimas op zijn gezicht werd nog iets groter toen hij Cross zag. Wat een idioot.
Net toen hij dacht dat hij Tatsumi zou raken sloeg Shizune beschermend haar armen om haar heen en hij vloekte. 'Waar ben je verdomme mee bezig?' viel hij uit, al was hij zich er sterk van bewust dat hij zelf ook niet erg verstandig bezig was. Tatsumi gooide Shizune aan de kant en Cross perste zijn lippen kwaad op elkaar. De vastberaden blik in zijn ogen kromp echter toch een klein beetje toen Tatsumi zich over hem heen boog. 'Nouja, we gaan allemaal toch een keer dood, niet?' vroeg hij, waarbij het hem lukte nonchalant te klinken. Net toen hij zijn knie omhoog gooide om Tatsumi een trap te verkopen trok iemand hem opzij en raakte zijn knie niets anders dan lucht. Hij wist nog net zijn evenwicht te bewaren toen Shizune hem zonder waarschuwing weer losliet, maar dat bleek voor niets geweest. Tatsumi duwde hem namelijk opzij en hij viel alsnog op de grond. Hij gromde gedempt voor hij weer overeind kwam, dit keer met een grote, zware tak in zijn handen. Voor hij echter naar Tatsumi uit kon halen stond Rocky voor hem en ze sloeg de tak uit zijn handen. 'Maak jezelf nuttig en help Yuuki het bos uit,' zei ze, maar slaagde er niet in haar stem ervan te weerhouden te gaan trillen. Vervolgens draaide ze zich om naar Tatsumi en Shizune. Ze haalde diep adem, sloot haar ogen en probeerde zich te concentreren. Haar maag trok samen toen ze de huid van haar arm weg voelde smelten en het bot langzaam van vorm en uiteindelijk zelfs van materiaal veranderde. Toen ze haar ogen weer opende zat er een groot zwaard op de plek van haar onderarm. Het was wat zwaarder dan de sabel waar ze normaal mee oefende en het evenwicht lag anders, maar ze ging ervan uit dat dat weinig uitmaakte. Ze perste haar lippen op elkaar en dook vervolgens met een dodelijke precisie op Tatsumi af.
Ja, ik weet dat vampiers niet dood kunnen gaan enzo, maar ik wilde stiekem die uitdrukking al best lang een keer gebruiken x]
People holding grudges should be holding hands.