Lucas
Hij grimaste onwillekeurig toen hij de wapens zag. Hij wist dat ze niet beschaamd zouden zijn ze tegen hem te gebruiken. 'Waarom?' vroeg hij met onderdrukte woede. 'Wat willen jullie van Abigail. Ze heeft jullie nooit wat misdaan, verdomme!' hij balde zijn handen tot vuisten. Een van de jongens gromde. 'We hadden je moeten vermoorden toen dat nog mogelijk was.' zei hij geërgerd. 'Wat jammer, nou.' zei Lucas spottend. 'Die kans zal er helaas niet meer zijn.' hij bracht zijn armen naar opzij, zodat die over zijn schouders een rechte lijn vormden. Toen de wapens van de jongens abrupt verdwenen, vielen zijn armen verbijsterd weer langs zijn lichaam. Met een schok besefte hij dat ze niet meer naar hem keken. Nee, ze keken door hem heen. Hij draaide zich zonder te aarzelen om, en hapte naar adem zodra zijn oog op Abigail viel. 'Abigail, ga daar weg!' riep hij, maar het was al te laat. Voor hij zijn zin had afgemaakt stonden ze al langs haar. Ze hadden haar armen vastgegrepen, zodat het onmogelijk werd voor haar te ontsnappen. 'Geen zorgen, we doen haar geen pijn.' zei de jongen. Lucas keek hulpeloos toe. 'Dus jullie hadden het al die tijd al op haar. De eerste keer ook -,' 'Natuurlijk hadden we het over haar!' onderbrak een van de jongens hem. 'Wat dacht je dan?' vroeg hij vervolgens spottend. Lucas' blik werd koud. Hij bracht zijn armen weer opzij, die zich onmiddellijk omvormden tot twee geavanceerde bazooka's. 'Teme,' siste hij. Toen hij de wapens echter bijeen bracht, en op de jongen richtte, begon deze te lachen. 'En wat dacht je nu te doen?' vroeg hij sardonisch. 'Is dat niet duidelijk?' vroeg Lucas, maar voor hij kon vuren trok er een pijnlijke siddering door hem heen. Hij zag de rode elektriciteit op de wapens ontstaan en vloekte, nog voor de elektriciteit begon te verspreiden. Hij schreeuwde toen het over zijn borstkas trok en zakte hijgend op de grond. De wapens waren verdwenen. 'Klootzak,' siste hij buiten adem.
Shai
De jongen grijnsde spottend. 'Of anders?' vroeg hij. Hij had er duidelijk geen problemen mee dat Shai voortdurend spartelde in een poging los te komen. 'Hou je nu toch stil. Je bent irritant.' zei hij geërgerd. Shai beet krachtig op zijn vinger, wat hij ook leek te negeren. 'Dat helpt niet,' was het enige wat hij er koel uit bracht. Vervolgens keek hij weer naar Twan. 'Volgens mij heb je niet echt een nuttige, fysieke kracht, hmm?'
The Bermuda Triangle
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Twan
Hij perste zijn lippen op elkaar en keek strak naar de jongen. 'Misschien niet,' zei hij op botte toon. Hij ademde diep in en keek kort naar Shai, waardoor heel even de bezorgdheid in zijn ogen was te zien voor zijn blik weer hard werd. Als hij aan het werk was zou hij in dit soort situaties gewoon zijn mogelijkheden bijlangs gaan en zijn gave gebruiken om te kijken welke het meest effectief was, maar zoiets had hij nog nooit hoeven doen bij iemand die zelf ook krachten had. Dat maakte het namelijk een stuk lastiger; hij had al een hele tijd geleden opgemerkt dat de krachten die mensen hadden ze minder voorspelbaar maakten. Hij strekte zijn vingers en richtte zijn blik iets lager, zodat de jongen hem niet meer recht in de ogen zou aankijken. Hij kon in ieder geval een poging wagen; het ging ten slotte om Shai en hij wist niet wat hij anders zou moeten doen.
Abigail
Haar lichaam verstijfde toen ze de wapens zag en haar ogen schoten opnieuw naar Lucas. Ze zouden hem toch niet werkelijk neerschieten? Toch? Toen Lucas zich naar haar toe draaide verscheen er een verwarde uitdrukking op haar gezicht. Wat was dit? Er ontsnapte een geschrokken gil uit haar mond toen ze plotseling twee paar sterke handen om haar armen voelde klemmen, meer omdat ze er niet op voorbereid was dan dat ze echt bang was. Toen ze zag dat Lucas zijn krachten weer terug had, werden haar ogen groot. 'Wat-,' begon ze haar vraag, maar die was ze meteen alweer vergeten toen ze de elektriciteit zag. 'Lucas!' riep ze geschrokken uit en ze dook naar voren in een poging zich los te maken van de greep van de twee jongens.
Hij perste zijn lippen op elkaar en keek strak naar de jongen. 'Misschien niet,' zei hij op botte toon. Hij ademde diep in en keek kort naar Shai, waardoor heel even de bezorgdheid in zijn ogen was te zien voor zijn blik weer hard werd. Als hij aan het werk was zou hij in dit soort situaties gewoon zijn mogelijkheden bijlangs gaan en zijn gave gebruiken om te kijken welke het meest effectief was, maar zoiets had hij nog nooit hoeven doen bij iemand die zelf ook krachten had. Dat maakte het namelijk een stuk lastiger; hij had al een hele tijd geleden opgemerkt dat de krachten die mensen hadden ze minder voorspelbaar maakten. Hij strekte zijn vingers en richtte zijn blik iets lager, zodat de jongen hem niet meer recht in de ogen zou aankijken. Hij kon in ieder geval een poging wagen; het ging ten slotte om Shai en hij wist niet wat hij anders zou moeten doen.
Abigail
Haar lichaam verstijfde toen ze de wapens zag en haar ogen schoten opnieuw naar Lucas. Ze zouden hem toch niet werkelijk neerschieten? Toch? Toen Lucas zich naar haar toe draaide verscheen er een verwarde uitdrukking op haar gezicht. Wat was dit? Er ontsnapte een geschrokken gil uit haar mond toen ze plotseling twee paar sterke handen om haar armen voelde klemmen, meer omdat ze er niet op voorbereid was dan dat ze echt bang was. Toen ze zag dat Lucas zijn krachten weer terug had, werden haar ogen groot. 'Wat-,' begon ze haar vraag, maar die was ze meteen alweer vergeten toen ze de elektriciteit zag. 'Lucas!' riep ze geschrokken uit en ze dook naar voren in een poging zich los te maken van de greep van de twee jongens.
People holding grudges should be holding hands.
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Lucas
De plotselinge kracht waar Abigail zich duidelijk zelf niet van bewust was verwonderde de twee jongens. Ze lieten Abigail los. Lucas drukte zich met moeite overeind, zijn ademhaling onregelmatig. Alles deed hem pijn. Dus dit was het resultaat als hij gebruik maakte van zijn krachten? Hij haalde een hand door zijn haren en keek de jongens een voor een vervolgens strak aan. Toen Abigail zich wist los te worstelen sloot hij haar snel in zijn armen en trok haar dicht tegen zich aan. 'Ik had je nooit mogen laten gaan,' fluisterde hij in haar oor, waarna hij een kus in haar hals drukte. 'Maak dat je hier weg komt.'
Shai
'Ik heb slechts weinig tijd,' mompelde de jongen geërgerd. Shai slaakte een gesmoord gilletje toen er een zwaard in de hand van de jongen verscheen. Hij aarzelde geen moment. Het lemmet van het wapen boorde zich diep in de zij van Twan. Vervolgens trok hij het krachtig terug. Shai probeerde zich los te maken. 'Twan!' riep ze huilend. 'Twan!' Maar ze werd niet losgelaten. 'Ik heb je nog even nodig,' zei de jongen, en voor ze het wist stonden ze beide voor de deur van haar kamer.
De plotselinge kracht waar Abigail zich duidelijk zelf niet van bewust was verwonderde de twee jongens. Ze lieten Abigail los. Lucas drukte zich met moeite overeind, zijn ademhaling onregelmatig. Alles deed hem pijn. Dus dit was het resultaat als hij gebruik maakte van zijn krachten? Hij haalde een hand door zijn haren en keek de jongens een voor een vervolgens strak aan. Toen Abigail zich wist los te worstelen sloot hij haar snel in zijn armen en trok haar dicht tegen zich aan. 'Ik had je nooit mogen laten gaan,' fluisterde hij in haar oor, waarna hij een kus in haar hals drukte. 'Maak dat je hier weg komt.'
Shai
'Ik heb slechts weinig tijd,' mompelde de jongen geërgerd. Shai slaakte een gesmoord gilletje toen er een zwaard in de hand van de jongen verscheen. Hij aarzelde geen moment. Het lemmet van het wapen boorde zich diep in de zij van Twan. Vervolgens trok hij het krachtig terug. Shai probeerde zich los te maken. 'Twan!' riep ze huilend. 'Twan!' Maar ze werd niet losgelaten. 'Ik heb je nog even nodig,' zei de jongen, en voor ze het wist stonden ze beide voor de deur van haar kamer.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Twan
Hij deinsde naar achteren zodra er een witte vlaag over zijn ogen trok, maar hij was net te laat. Hij hapte naar adem en greep naar zijn zij, waar direct al het bloed uit gutste. Er ontsnapte een gedempte grom uit zijn mond, toen Shai en de jongen plotseling verdwenen. Zijn gezicht betrok en hij stapte naar voren. 'Shai!' Een mevrouw die had gezien hoe hij neergestoken werd, kwam bezorgd op hem af rennen, maar hij wimpelde haar af. Hij moest naar Shai, voor er iets met haar gebeurde.
Abigail
Zodra ze losgelaten werd - wat haar een beetje verbaasde, ze had niet gedacht dat het zou werken - rende ze op Lucas af. 'Lucas,' zei ze hees en ze sloot voor een kort moment haar ogen toen ze zijn armen om haar heen voelde. 'Ben je oké? Je bent niet gewond, toch?' vroeg ze, waarbij haar stem minstens een octaaf hoger klonk. Toen hij zijn lippen in haar hals drukte, werden haar ogen groot. 'W-wat-,' begon ze verward.
Hij deinsde naar achteren zodra er een witte vlaag over zijn ogen trok, maar hij was net te laat. Hij hapte naar adem en greep naar zijn zij, waar direct al het bloed uit gutste. Er ontsnapte een gedempte grom uit zijn mond, toen Shai en de jongen plotseling verdwenen. Zijn gezicht betrok en hij stapte naar voren. 'Shai!' Een mevrouw die had gezien hoe hij neergestoken werd, kwam bezorgd op hem af rennen, maar hij wimpelde haar af. Hij moest naar Shai, voor er iets met haar gebeurde.
Abigail
Zodra ze losgelaten werd - wat haar een beetje verbaasde, ze had niet gedacht dat het zou werken - rende ze op Lucas af. 'Lucas,' zei ze hees en ze sloot voor een kort moment haar ogen toen ze zijn armen om haar heen voelde. 'Ben je oké? Je bent niet gewond, toch?' vroeg ze, waarbij haar stem minstens een octaaf hoger klonk. Toen hij zijn lippen in haar hals drukte, werden haar ogen groot. 'W-wat-,' begon ze verward.
People holding grudges should be holding hands.
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Lucas
'Je moet hier weg.' herhaalde hij zacht. 'Ik weet niet waarom, maar die jongens zoeken al een tijdje naar je. Ze hebben me enkele jaren geleden aangevallen toen ik hen niet wou vertellen waar je verblijfplaats was. Ik wist toen nog niet dat ze jou bedoelden. Het volgende moment werd ik wakker in het ziekenhuis. Die jongens zijn niet normaal, ik meen het! Ze hebben krachten, maar veel meer dan wij hebben. Het lijkt wel alsof ze alles kunnen.' hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Het spijt me,' zei hij zacht, voor hij haar losliet en voor haar ging staan. De jongens gromden. Nu pas herinnerde Lucas zich weer dat het groepje niet compleet was. Jaren geleden werd hij aangevallen door vier jongens, waaronder Phoenix. Phoenix, de vriend van Shai. Behoorde Shai ook tot hun groepje? Hij spande zijn spieren onwillekeurig op. 'Phoenix - hij behoort tot jullie, hmm?' vroeg hij traag. Een van de jongens grijnsde triomfantelijk. 'Natuurlijk hoort hij bij ons.' zei hij hoogmoedig. 'En Shai?' voegde Lucas er zacht aan toe. De jongen fronste. 'Bedoel je dat kleine, zwartharige meisje dat in staat is dingen te genezen?' vroeg hij. 'Zij is het niet eens waard bij ons te horen.' hij hief zijn hand, en even dacht Lucas dat hij hem zou aanvallen. Hij balde zijn handen tot vuisten en ging in strijdhouding staan. Maar hij werd niet aangevallen. Niet nog eens. De arm van de jongen bewoog langzaam naar Abigail. Lucas keek wantrouwig toe, klaar om in te grijpen. 'Zij,' zei de jongen plots. 'Zij hoort bij ons.'
Shai
'Wees een lief meisje en ga Phoenix voor me halen.' zei de jongen tegen Shai, die hevig bleef snikken. Het bloed had een vreemd soort paniekerige woede bij haar opgewekt. Hij had Twan neergestoken. Twan, het enige dat haar leven zin gaf. En nu lag hij daar, dood te bloeden. 'Hoor je me wel?' De klap in haar gezicht bracht haar weer tot de werkelijkheid. De jongen keek haar geamuseerd aan. 'Als je aan me gehoorzaamt, zorg ik er misschien wel voor dat we je niet vermoorden. Dan kan je als ons slaafje komen dienen.' Hij greep haar bij haar schouders beet. 'Klop aan,' gebood hij. Shai veegde haar tranen ruw weg en keek de jongen woedend aan. 'Waarom zou ik?' siste ze. Ze werd bevangen door genoegen toen ze het gezicht van de jongen zag betrekken. 'Omdat, als ik aanklop, Phoenix weet dat ik het ben.' gromde hij. Shai keek hem geschrokken aan. 'Waarom wil je Phoenix hebben?'
'Je moet hier weg.' herhaalde hij zacht. 'Ik weet niet waarom, maar die jongens zoeken al een tijdje naar je. Ze hebben me enkele jaren geleden aangevallen toen ik hen niet wou vertellen waar je verblijfplaats was. Ik wist toen nog niet dat ze jou bedoelden. Het volgende moment werd ik wakker in het ziekenhuis. Die jongens zijn niet normaal, ik meen het! Ze hebben krachten, maar veel meer dan wij hebben. Het lijkt wel alsof ze alles kunnen.' hij trok haar dicht tegen zich aan. 'Het spijt me,' zei hij zacht, voor hij haar losliet en voor haar ging staan. De jongens gromden. Nu pas herinnerde Lucas zich weer dat het groepje niet compleet was. Jaren geleden werd hij aangevallen door vier jongens, waaronder Phoenix. Phoenix, de vriend van Shai. Behoorde Shai ook tot hun groepje? Hij spande zijn spieren onwillekeurig op. 'Phoenix - hij behoort tot jullie, hmm?' vroeg hij traag. Een van de jongens grijnsde triomfantelijk. 'Natuurlijk hoort hij bij ons.' zei hij hoogmoedig. 'En Shai?' voegde Lucas er zacht aan toe. De jongen fronste. 'Bedoel je dat kleine, zwartharige meisje dat in staat is dingen te genezen?' vroeg hij. 'Zij is het niet eens waard bij ons te horen.' hij hief zijn hand, en even dacht Lucas dat hij hem zou aanvallen. Hij balde zijn handen tot vuisten en ging in strijdhouding staan. Maar hij werd niet aangevallen. Niet nog eens. De arm van de jongen bewoog langzaam naar Abigail. Lucas keek wantrouwig toe, klaar om in te grijpen. 'Zij,' zei de jongen plots. 'Zij hoort bij ons.'
Shai
'Wees een lief meisje en ga Phoenix voor me halen.' zei de jongen tegen Shai, die hevig bleef snikken. Het bloed had een vreemd soort paniekerige woede bij haar opgewekt. Hij had Twan neergestoken. Twan, het enige dat haar leven zin gaf. En nu lag hij daar, dood te bloeden. 'Hoor je me wel?' De klap in haar gezicht bracht haar weer tot de werkelijkheid. De jongen keek haar geamuseerd aan. 'Als je aan me gehoorzaamt, zorg ik er misschien wel voor dat we je niet vermoorden. Dan kan je als ons slaafje komen dienen.' Hij greep haar bij haar schouders beet. 'Klop aan,' gebood hij. Shai veegde haar tranen ruw weg en keek de jongen woedend aan. 'Waarom zou ik?' siste ze. Ze werd bevangen door genoegen toen ze het gezicht van de jongen zag betrekken. 'Omdat, als ik aanklop, Phoenix weet dat ik het ben.' gromde hij. Shai keek hem geschrokken aan. 'Waarom wil je Phoenix hebben?'
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Twan
Hij voelde bijna dat zijn gezicht bleker werd en hij sloot zijn ogen. Langzaam werden ze opnieuw wit en hij kwam traag overeind. Zijn spieren spanden zich op en er trok een siddering langs zijn ruggengraat omhoog. Er was één belangrijk ding dat hij geleerd had in de laatste drie jaar: als hij in zijn visioenen zat, voelde hij geen pijn. Terwijl hij in gedachten het gebouw doorscande, op zoek naar Shai, liep hij de trap op.
Abigail
Ondanks wat hij vertelde, kropen haar mondhoeken omhoog. 'Je weet het weer,' zei ze en ze klemde haar vingers om zijn hand. Toen hij haar weer losliet keek ze hem geschrokken aan en ze stapte direct weer naar hem toe. 'Niet doen-,' begon ze, toen ze zijn vraag hoorde. Phoenix? Die vriend van Shai? Haar blik schoot verward van Lucas naar de jongens en weer terug, toen ze plotseling aangewezen werd. Haar ogen werden groot en ze deed een stap naar achteren. 'Wat?' vroeg ze hees. Waar had hij het over?
Hij voelde bijna dat zijn gezicht bleker werd en hij sloot zijn ogen. Langzaam werden ze opnieuw wit en hij kwam traag overeind. Zijn spieren spanden zich op en er trok een siddering langs zijn ruggengraat omhoog. Er was één belangrijk ding dat hij geleerd had in de laatste drie jaar: als hij in zijn visioenen zat, voelde hij geen pijn. Terwijl hij in gedachten het gebouw doorscande, op zoek naar Shai, liep hij de trap op.
Abigail
Ondanks wat hij vertelde, kropen haar mondhoeken omhoog. 'Je weet het weer,' zei ze en ze klemde haar vingers om zijn hand. Toen hij haar weer losliet keek ze hem geschrokken aan en ze stapte direct weer naar hem toe. 'Niet doen-,' begon ze, toen ze zijn vraag hoorde. Phoenix? Die vriend van Shai? Haar blik schoot verward van Lucas naar de jongens en weer terug, toen ze plotseling aangewezen werd. Haar ogen werden groot en ze deed een stap naar achteren. 'Wat?' vroeg ze hees. Waar had hij het over?
People holding grudges should be holding hands.
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Lucas
Zijn ogen volgden verbaasd zijn vinger, die naar Abigail leidde. Zijn adem stokte in zijn keel terwijl hij haar ongelovig aankeek. 'Waarom heb je het me nooit verteld?' vroeg hij zacht. 'Omdat ze het zelf niet weet.' reageerde een van de jongens, die triomfantelijk grijnsde. 'Ze is haar geheugen kwijt. Onze soort is afkomstig van een andere dimensie, die trouwens veel kleiner is dan deze aarde. We zijn dan ook in mindere aantallen. Jaren geleden liep het uit de hand. Onze soort kwam in contact met de aardbewoners, en sommigen werden verliefd.' De andere lachte. 'Bespottelijk,' siste hij. 'Anyway, jullie zijn het resultaat.' vervolgde de eerste weer. 'Mensen met één gave, maar die nog steeds menselijke eigenschappen hebben. Jullie horen niet te bestaan. Jullie zijn een fout.' Hij gromde misprijzend. Lucas keek nog steeds verbijsterd naar Abigail terwijl het verhaal van de jongen langzaam tot hem doordrong. 'Als ze echt tot jullie soort behoort, bewijs dat dan.' zei hij. De jongen siste beledigd, maar knikte toen toch. De andere jongen leunde ontspannen achterover, tegen de muur aan. 'Nek' zei hij kortaf. 'Bekijk haar nek.' Lucas aarzelde even, maar liep uiteindelijk naar Abigail toe.
Shai
'Doe het gewoon!' siste de jongen. Shai slikte, maar klopte toen toch aan. 'Phoenix?' vroeg ze zacht, en was blij dat haar stem tenminste vast was. 'Phoenix, ben je daar? Kan ik naar binnen komen?' Ze hoorde de deur van zijn slot klikken en kneep haar ogen stijf dicht, waar opnieuw tranen uit stroomden. De deur opende zich rustig en Phoenix keek koel op haar neer. Zodra hij haar tranen echter zag betrok zijn gezicht. 'Shai, wat is er aan de hand?' vroeg hij, maar toen hij dichter naar haar toe wou stappen had de jongen haar al achteruit getrokken. 'Hallo, Phoenix. Lang niet meer gesproken, hm?' vroeg hij spottend. Phoenix' pupillen vernauwden zich abrupt. 'Kaine,' siste hij.
Zijn ogen volgden verbaasd zijn vinger, die naar Abigail leidde. Zijn adem stokte in zijn keel terwijl hij haar ongelovig aankeek. 'Waarom heb je het me nooit verteld?' vroeg hij zacht. 'Omdat ze het zelf niet weet.' reageerde een van de jongens, die triomfantelijk grijnsde. 'Ze is haar geheugen kwijt. Onze soort is afkomstig van een andere dimensie, die trouwens veel kleiner is dan deze aarde. We zijn dan ook in mindere aantallen. Jaren geleden liep het uit de hand. Onze soort kwam in contact met de aardbewoners, en sommigen werden verliefd.' De andere lachte. 'Bespottelijk,' siste hij. 'Anyway, jullie zijn het resultaat.' vervolgde de eerste weer. 'Mensen met één gave, maar die nog steeds menselijke eigenschappen hebben. Jullie horen niet te bestaan. Jullie zijn een fout.' Hij gromde misprijzend. Lucas keek nog steeds verbijsterd naar Abigail terwijl het verhaal van de jongen langzaam tot hem doordrong. 'Als ze echt tot jullie soort behoort, bewijs dat dan.' zei hij. De jongen siste beledigd, maar knikte toen toch. De andere jongen leunde ontspannen achterover, tegen de muur aan. 'Nek' zei hij kortaf. 'Bekijk haar nek.' Lucas aarzelde even, maar liep uiteindelijk naar Abigail toe.
Shai
'Doe het gewoon!' siste de jongen. Shai slikte, maar klopte toen toch aan. 'Phoenix?' vroeg ze zacht, en was blij dat haar stem tenminste vast was. 'Phoenix, ben je daar? Kan ik naar binnen komen?' Ze hoorde de deur van zijn slot klikken en kneep haar ogen stijf dicht, waar opnieuw tranen uit stroomden. De deur opende zich rustig en Phoenix keek koel op haar neer. Zodra hij haar tranen echter zag betrok zijn gezicht. 'Shai, wat is er aan de hand?' vroeg hij, maar toen hij dichter naar haar toe wou stappen had de jongen haar al achteruit getrokken. 'Hallo, Phoenix. Lang niet meer gesproken, hm?' vroeg hij spottend. Phoenix' pupillen vernauwden zich abrupt. 'Kaine,' siste hij.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Twan
Hij ademde scherp in en klemde zijn vingers om de trapleuning, terwijl hij zijn benen dwong verder te lopen. Zijn hoofd hing opzij en leunde op zijn schouder. Zijn ademhaling raspte en hij bleef voor een kort moment staan toen hij de bovenkant van de trap bereikt had. Het kostte hem moeite tegelijk de visioenen bezig te houden en het gebouw af te zoeken naar Shai. Toen hij weer grip op haar locatie had begon hij weer te lopen. De hal hier was zo goed als leeg, op Shai, die jongen en Phoenix na. Alle mensen waren waarschijnlijk ergens buiten, aan de rand van het zwembad of in de winkelstraten.
Abigail
Haar blik gleed verward van Lucas naar de jongens en ze deed een stap naar achteren. Haar spieren spanden zich op en ze ademde scherp in. 'Lucas is geen fout,' zei ze woedend. Vervolgens schoot haar blik weer naar zijn gezicht. 'Ik ben niet- ik ben gewoon een mens,' zei ze. 'Ze verzinnen maar wat. Iedereen weet dat andere dimensies alleen in films en boeken voorkomen,' zei ze, terwijl ze zich afvroeg waarom haar stem trilde terwijl ze dat zei.
Hij ademde scherp in en klemde zijn vingers om de trapleuning, terwijl hij zijn benen dwong verder te lopen. Zijn hoofd hing opzij en leunde op zijn schouder. Zijn ademhaling raspte en hij bleef voor een kort moment staan toen hij de bovenkant van de trap bereikt had. Het kostte hem moeite tegelijk de visioenen bezig te houden en het gebouw af te zoeken naar Shai. Toen hij weer grip op haar locatie had begon hij weer te lopen. De hal hier was zo goed als leeg, op Shai, die jongen en Phoenix na. Alle mensen waren waarschijnlijk ergens buiten, aan de rand van het zwembad of in de winkelstraten.
Abigail
Haar blik gleed verward van Lucas naar de jongens en ze deed een stap naar achteren. Haar spieren spanden zich op en ze ademde scherp in. 'Lucas is geen fout,' zei ze woedend. Vervolgens schoot haar blik weer naar zijn gezicht. 'Ik ben niet- ik ben gewoon een mens,' zei ze. 'Ze verzinnen maar wat. Iedereen weet dat andere dimensies alleen in films en boeken voorkomen,' zei ze, terwijl ze zich afvroeg waarom haar stem trilde terwijl ze dat zei.
People holding grudges should be holding hands.
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Lucas
Hij glimlachte zwak naar haar. 'Ja,' zei hij zacht, maar streek haar haren toch voorzichtig opzij. Voor hij echter naar haar nek keek drukte hij zijn lippen op haar hals. 'Ik hou van je, wat je ook bent.' fluisterde hij zacht, waarbij hij haar dicht tegen zich aan trok. 'Ik zal altijd van je houden.' Hij trok zijn gezicht geschrokken terug toen een van de jongens zijn keel schraapte. 'We hebben niet eeuwig de tijd.' zei hij geërgerd. Lucas wierp hem een vernietigende blik toe voor zijn blik naar haar nek gleed. 'Wat is er precies wat ik moet zien?' vroeg hij. 'Een zwart pentagram.' zei de jongen nonchalant. Lucas' pupillen vernauwden zich en hij liet Abigail langzaam los. 'Ja, dat heeft ze.' zei hij zacht. De jongens knikten en keken weer naar Abigail. 'Oké, we gaan verder met ons verhaal. Onze soort kwam dus in contact met de bewoners van de aarde. Onze heerser besloot daaruit dat we niet meer in contact mochten komen met mensen. Wij - Kay, Zeru, Phoenix en ik - waren ermee eens. Jij daarentegen, Abigail, kwam in opstand. Onze heerser besloot je te veroordelen tot de doodstraf. Voor hij dat echter kon doen hebben we je weggehaald. We wisten je geheugen, zorgden ervoor dat je in een baby veranderde en brachten je op de aarde. Op die manier zou je niet vermoord worden. Nu, echter, komen we je terug halen. Net zoals Phoenix.' hij keek ontspannen toe hoe Lucas zijn blik weer op Abigail vestigde en zwakjes glimlachte.
Shai
'Wat wil je?' snauwde Phoenix woedend, waarbij hij Kay strak aankeek. De jongen lachte. 'Is dat niet duidelijk? We komen je halen. En als je niet mee komt, dan -,' hij haperde toen hij Yusha hoorde. Het kleine meisje verscheen in de deuropening en keek geschrokken van Kay naar Shai naar Phoenix. 'Wat is er aan de hand?' piepte ze. 'Ik weiger!' siste Phoenix. 'Ik dacht al dat je dat ging zeggen.' Het zwaard dat nog steeds in Kay's hand rustte, boorde zich abrupt in de borstkas van Yusha. Phoenix' pupillen vernauwden zich en hij wist haar nog net op te vangen voor ze op de grond viel. Haar ogen staarden in de leegte. Ze was op slag dood. Shai gilde angstig. Phoenix keek nog even geschokt naar Yusha, trok haar toen dichter tegen zich aan en gooide zijn vuist woedend naar Kay. 'Klootzak!' schreeuwde hij woedend. Kay lachte honend. 'Wacht, wacht. Ik ben nog niet klaar. Zij, hier, kan het meisje weer tot leven wekken. Maar als je niet mee komt, zal ik er voor zorgen dat ze niemand meer tot leven wekt.'
Hij glimlachte zwak naar haar. 'Ja,' zei hij zacht, maar streek haar haren toch voorzichtig opzij. Voor hij echter naar haar nek keek drukte hij zijn lippen op haar hals. 'Ik hou van je, wat je ook bent.' fluisterde hij zacht, waarbij hij haar dicht tegen zich aan trok. 'Ik zal altijd van je houden.' Hij trok zijn gezicht geschrokken terug toen een van de jongens zijn keel schraapte. 'We hebben niet eeuwig de tijd.' zei hij geërgerd. Lucas wierp hem een vernietigende blik toe voor zijn blik naar haar nek gleed. 'Wat is er precies wat ik moet zien?' vroeg hij. 'Een zwart pentagram.' zei de jongen nonchalant. Lucas' pupillen vernauwden zich en hij liet Abigail langzaam los. 'Ja, dat heeft ze.' zei hij zacht. De jongens knikten en keken weer naar Abigail. 'Oké, we gaan verder met ons verhaal. Onze soort kwam dus in contact met de bewoners van de aarde. Onze heerser besloot daaruit dat we niet meer in contact mochten komen met mensen. Wij - Kay, Zeru, Phoenix en ik - waren ermee eens. Jij daarentegen, Abigail, kwam in opstand. Onze heerser besloot je te veroordelen tot de doodstraf. Voor hij dat echter kon doen hebben we je weggehaald. We wisten je geheugen, zorgden ervoor dat je in een baby veranderde en brachten je op de aarde. Op die manier zou je niet vermoord worden. Nu, echter, komen we je terug halen. Net zoals Phoenix.' hij keek ontspannen toe hoe Lucas zijn blik weer op Abigail vestigde en zwakjes glimlachte.
Shai
'Wat wil je?' snauwde Phoenix woedend, waarbij hij Kay strak aankeek. De jongen lachte. 'Is dat niet duidelijk? We komen je halen. En als je niet mee komt, dan -,' hij haperde toen hij Yusha hoorde. Het kleine meisje verscheen in de deuropening en keek geschrokken van Kay naar Shai naar Phoenix. 'Wat is er aan de hand?' piepte ze. 'Ik weiger!' siste Phoenix. 'Ik dacht al dat je dat ging zeggen.' Het zwaard dat nog steeds in Kay's hand rustte, boorde zich abrupt in de borstkas van Yusha. Phoenix' pupillen vernauwden zich en hij wist haar nog net op te vangen voor ze op de grond viel. Haar ogen staarden in de leegte. Ze was op slag dood. Shai gilde angstig. Phoenix keek nog even geschokt naar Yusha, trok haar toen dichter tegen zich aan en gooide zijn vuist woedend naar Kay. 'Klootzak!' schreeuwde hij woedend. Kay lachte honend. 'Wacht, wacht. Ik ben nog niet klaar. Zij, hier, kan het meisje weer tot leven wekken. Maar als je niet mee komt, zal ik er voor zorgen dat ze niemand meer tot leven wekt.'
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
Ik moet eigenlijk Frans/Spaans leren ;x
en omijngans.
Ik heb een 9,8 op wiskunde, dus ik sta nu een tien o.O
Twan
Hij liep met opeen geklemde kaken verder, tot hij achter de jongen tot stilstand kwam. In een snelle beweging had hij een zakmes uit zijn broekzak getrokken en hield hij dit nu tegen zijn keel. 'Laat haar los,' zei hij met een raspende stem, die niet helemaal bij hem leek te horen. Heel even verdween de witte gloed van zijn ogen en hij hapte naar adem, maar daarna herstelde hij zich snel.
Abigail
Haar ogen zakten voor een kort moment dicht en ze glimlachte zwakjes. Haar vingers klemden zich om de stof van zijn shirt en ze beet op haar lip toen ze zijn woorden hoorde. Ze spande haar spieren op en deed een stap naar achteren, waarbij ze Twan losliet. 'Maar ik wil helemaal niet terug.'
en omijngans.
Ik heb een 9,8 op wiskunde, dus ik sta nu een tien o.O
Twan
Hij liep met opeen geklemde kaken verder, tot hij achter de jongen tot stilstand kwam. In een snelle beweging had hij een zakmes uit zijn broekzak getrokken en hield hij dit nu tegen zijn keel. 'Laat haar los,' zei hij met een raspende stem, die niet helemaal bij hem leek te horen. Heel even verdween de witte gloed van zijn ogen en hij hapte naar adem, maar daarna herstelde hij zich snel.
Abigail
Haar ogen zakten voor een kort moment dicht en ze glimlachte zwakjes. Haar vingers klemden zich om de stof van zijn shirt en ze beet op haar lip toen ze zijn woorden hoorde. Ze spande haar spieren op en deed een stap naar achteren, waarbij ze Twan losliet. 'Maar ik wil helemaal niet terug.'
People holding grudges should be holding hands.