Ja ik schrijf allemaal niet zo goed als jullie en zo maar ik wilde toch wel tips en zo dus vandaar ^^
Hoofdstuk 1
In Miami is het verboden om een hond te imiteren. In Michigan mag je je rok maar een paar centimeter op tillen als je door een modderpoel loopt. In Singapore mag je geen kauwgum kauwen en in San Francisco mag je gebruikte confetti niet opnieuw gooien.
Zuchtend sla ik het feitenblaadje dicht. Wie de hell zou dit allemaal willen weten? Misschien was het nuttig voor me geweest om het te weten van die hond in Miami voordat ik er heen geweest was twee jaar geleden. Maar welke zichzelf respecterende dertien-jarige gaat een hond imiteren waar de politie bij staat?
Gelukkig ben ik niet in Singapore. Ik pak een strip uit mijn zak en druk er een kauwgumpje uit.
Rustig hobbelt de trein verder terwijl ik langzaam kauw. De coupé is bijna leeg en toch voelt het alsof hij vol zit en iedereen naar me kijkt, dat zuigt. Ik nestel me dieper in mijn te grote trui met capuchon om de blikken te vermijden.
'Deze zou je heel mooi staan' zei Blanche liefdevol. Ik keek met grote ogen naar de zelfgenaaide jurk. Zwart met diep blauwe vegen en kleine gele sterretjes die al het licht in de kamer weerkaatsen. Misschien, hoopte ik, zou de weerkaatsing hem verblinden en hoefde ik niet telkens zijn priemende ogen te voelen. Hij zou gedwongen zijn om de andere kant op te kijken en dan had ik genoeg kans om hem te bekijken.
'Je kaartje.' hoor ik vlak naast mijn oor. Verschrikt schud ik kort met mijn hoofd. Naast me staat de conducteur met een ongeduldig gezicht. Haastig graai ik in mijn handtas op zoek naar het treinkaartje.
De kamer was verlicht. Op de muur lachten de kleurige bloemen me toe maar ik let er niet op. Met lichte voeten liep ik naar de andere kant, naar het grote raam dat de hele muur bedekte. Daarvoor, op de grond, lag een enorme fatboy waar ik met een zucht in ging zitten zonder mijn jurk te beschadigen. Ik keek naar buiten. De straat was al donker en de lantaarnpalen gingen één voor één aan. Aan de andere kant was onze tuin. Hij lag er verlaten bij, iedereen was blijkbaar al naar huis.
Het bos dat onze tuin begrensde lag was nog volop in leven. De vogels floten hun slaapliedjes voor elkaar, de vossen begonnen te ritselen op zoek naar een lekker hapje en de uilen vlogen uit voor hun nachtelijke vlucht.
De trein zucht en steunt als hij langzamer gaat rijden om te stoppen bij een nieuw station. Weer een station verder van huis.
De deuren van de trein gaan open. Er stappen tientallen mensen in die regelrecht naar mijn rustige coupé lopen en neerploffen.
Zachtjes klonk er muziek uit de boxjes naast het raam.
“But it's not the same without you, because it takes two to whisper quietly. The silence isn't so bad till I look at my hands and feel sad. Because the space between my fingers are right where yours fit perfectly.”
Mijn vingers reikten naar de afstandsbediening om de muziek harder te zetten.
(to be continued)
[VER] Nog titelloos.
-
Mysterique
- Actief lid
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 14 mei 2010, 21:23
[VER] Nog titelloos.
Break dance, not hearts.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
Mysterique
- Actief lid
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 14 mei 2010, 21:23
-
xFairytale
- Diamanten lid
- Berichten: 12177
- Lid geworden op: 29 mei 2010, 08:18
Waarom zitten jullie onder de middag op deze site? xd
Yay, het heeft hier gisterenavond gesneeuwd. Op school mochten we niet met sneeuw gooien, maar na schooltijd mocht het wel.
Toen kwam ik op het cultureel centrum, en passeerde twee jongens. Ik wist dat ze beide op onze school zaten, en ik herkende Niels. Ik zat in het lager bij hem in de klas. 'Hé, dat is Lena!' zei de andere jongen plots heel droog. Ik kende hem niet, dus liep maar verder. Na twee meter werd er plots een sneeuwbal tegen mijn achterhoofd gegooid, tegen mijn mooie pandamuts, en toen fietsten de jongens weg. Bij het passeren gooide een van de twee, ik weet nog steeds niet wie, een sneeuwbal tegen mijn hals.
What the hell, dat was koud!
Ps; het is leuk <33
En het maakt niet uit dat je er 5 dagen aan geschreven hebt, Nina.
Ik schrijf ook best lang aan een stuk verhaal (dagen).
Alleen Floor heeft het talent blijkbaar om een stuk heel snel af te schrijven, in het klad.
Yay, het heeft hier gisterenavond gesneeuwd. Op school mochten we niet met sneeuw gooien, maar na schooltijd mocht het wel.
Toen kwam ik op het cultureel centrum, en passeerde twee jongens. Ik wist dat ze beide op onze school zaten, en ik herkende Niels. Ik zat in het lager bij hem in de klas. 'Hé, dat is Lena!' zei de andere jongen plots heel droog. Ik kende hem niet, dus liep maar verder. Na twee meter werd er plots een sneeuwbal tegen mijn achterhoofd gegooid, tegen mijn mooie pandamuts, en toen fietsten de jongens weg. Bij het passeren gooide een van de twee, ik weet nog steeds niet wie, een sneeuwbal tegen mijn hals.
What the hell, dat was koud!
Ps; het is leuk <33
En het maakt niet uit dat je er 5 dagen aan geschreven hebt, Nina.
Ik schrijf ook best lang aan een stuk verhaal (dagen).
Alleen Floor heeft het talent blijkbaar om een stuk heel snel af te schrijven, in het klad.
-
Mysterique
- Actief lid
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 14 mei 2010, 21:23
Deel 2
Eindelijk nieuw stuk xD
Er zakt iemand op de stoel tegenover me neer. Ik denk dat het een jongen is maar ik durf zijn gezicht niet te bekijken. Mijn blik glijdt langzaam weer naar buiten terwijl ik met mijn gedachten bij de gestalte ben.
'Ook alleen?' hoor ik opeens een stem vragen vlakbij mijn oor. Ik schrik zo dat ik geen antwoord geef, alleen mijn hoofd gaat op en neer.
De jongen knikt. 'Gezellig,' mompelt hij afwezig terwijl hij in zijn krant bladert. Ik kijk naar de vetgedrukte koppen die er staan.
“84-jarige oprichter van Playboy trouwt 60 jaar jongere vrouw.” Gatver.
Ik merk dat de jongen naar me kijkt. Verschrikt sla ik mijn ogen neer terwijl ik hem hoor grinniken. De krant kraakt als hij hem dicht slaat en boven op het bagagerek gooit. Ik blijf zwijgend naar mijn schoenen kijken.
Ik voel zijn ogen over me heen glijden. 'Waar ga je heen?'
'Weet ik niet.' zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Misschien naar Miami. Niet naar Singapore.' De jongen fluit tussen zijn tanden.
'In Singapore mag je geen kauwgum kauwen,' verduidelijk ik terwijl ik een gebaar naar het feitenblaadje maak.
Hij lacht. Niet zoals ik vaker mensen hoor lachen. Hij lacht bulderend en hard. Zou hij het grappig vinden, wat ik zeg?
'Ik ben Menno.' zegt hij.
Ik pak de krant van de playboyman en ik doe alsof ik geïnteresseerd ben in het stukje. Er staat een foto van de vrouw op, ze houdt de hand vast van een oude, vies-kijkende vent. Zou die man weten wat er door haar hoofd ging? Ik probeer erachter te komen wat ze denkt: “Nu moet ik nog een paar jaar met een 80er rondlopen, maar ik erf zijn complete playboy-fortuin als hij dood is.”
Zou de playboyman denken dat zo'n jonge vrouw op hem valt? Als hij niet zo rijk was geweest was dat blonde wijf nooit met hem getrouwd, dat wist ik zeker.
Menno zit me ongegeneerd aan te staren en ik kijk zo arrogant mogelijk terug.
Er zakt iemand op de stoel tegenover me neer. Ik denk dat het een jongen is maar ik durf zijn gezicht niet te bekijken. Mijn blik glijdt langzaam weer naar buiten terwijl ik met mijn gedachten bij de gestalte ben.
'Ook alleen?' hoor ik opeens een stem vragen vlakbij mijn oor. Ik schrik zo dat ik geen antwoord geef, alleen mijn hoofd gaat op en neer.
De jongen knikt. 'Gezellig,' mompelt hij afwezig terwijl hij in zijn krant bladert. Ik kijk naar de vetgedrukte koppen die er staan.
“84-jarige oprichter van Playboy trouwt 60 jaar jongere vrouw.” Gatver.
Ik merk dat de jongen naar me kijkt. Verschrikt sla ik mijn ogen neer terwijl ik hem hoor grinniken. De krant kraakt als hij hem dicht slaat en boven op het bagagerek gooit. Ik blijf zwijgend naar mijn schoenen kijken.
Ik voel zijn ogen over me heen glijden. 'Waar ga je heen?'
'Weet ik niet.' zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Misschien naar Miami. Niet naar Singapore.' De jongen fluit tussen zijn tanden.
'In Singapore mag je geen kauwgum kauwen,' verduidelijk ik terwijl ik een gebaar naar het feitenblaadje maak.
Hij lacht. Niet zoals ik vaker mensen hoor lachen. Hij lacht bulderend en hard. Zou hij het grappig vinden, wat ik zeg?
'Ik ben Menno.' zegt hij.
Ik pak de krant van de playboyman en ik doe alsof ik geïnteresseerd ben in het stukje. Er staat een foto van de vrouw op, ze houdt de hand vast van een oude, vies-kijkende vent. Zou die man weten wat er door haar hoofd ging? Ik probeer erachter te komen wat ze denkt: “Nu moet ik nog een paar jaar met een 80er rondlopen, maar ik erf zijn complete playboy-fortuin als hij dood is.”
Zou de playboyman denken dat zo'n jonge vrouw op hem valt? Als hij niet zo rijk was geweest was dat blonde wijf nooit met hem getrouwd, dat wist ik zeker.
Menno zit me ongegeneerd aan te staren en ik kijk zo arrogant mogelijk terug.
Break dance, not hearts.
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
Mysterique
- Actief lid
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 14 mei 2010, 21:23
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06
-
Mysterique
- Actief lid
- Berichten: 143
- Lid geworden op: 14 mei 2010, 21:23
-
xHolyPoepiesaus
- Diamanten lid
- Berichten: 12078
- Lid geworden op: 06 mei 2010, 13:06